Het is in de geschiedenis van de Tour de Friends beslist vaker voorgekomen dat ik jullie de allerlaatste update stuur vanaf een vakantie-adres. Ik herinner me in ieder geval dat ik in het verleden de eindstand heb gemaild vanuit Kroatië en vanuit Tsjechië. Dit jaar zoeken we het iets dichter bij huis, met een heerlijke pannenkoek achter de kiezen waren we vanavond net op tijd terug in het hotel in Valkenburg om de ontknoping te kunnen kijken én de laatste update te kunnen sturen. Hoe is het allemaal afgelopen in ons favoriete Tourpooltje?
Hoe het ook zij, ik vond het een heel vreemd, bijna surrealistisch gezicht. Een solo-aankomst op de Champs-Elysees terwijl er niet eens sprake is van een tijdrit, dat is wel heel bijzonder. Niet Vingegaard, maar Wout van Aert is dit jaar de enige renner (nog wel van Visma!) die Pogacar wist te lossen, en nog wel op het laatste klimmetje in de Tour, de Montmartre. Jammer genoeg had de organisatie toen al wel besloten om de koers qua tijdsverschillen te neutraliseren in de laatste 50 kilometer vanwege kans op gladheid, zodat de meeste klassementsmannen (uitgezonderd Pogacar en Vauquelin) rustig aan naar de finish peddelden. Een grote groep van 28 renners, inclusief de genoemde renners maar ook mannen als Mohoric, Jorgenson, Teunissen, Groves, Girmay en Laurance, had nog wél zin en energie om de strijden voor de allerlaatste etappezege.
Van Aert won dus de slotetappe, voor Ballerini (was dat ooit ook niet een pure sprinter?) en Mohoric, die Martijn vandaag pas voor het eerst punten oplevert. Ook de overige genoemde renners in het lijstje hierboven eindigden op een mooie ereplaats en leverden dus nog wat punten op voor de Tour de Friends. Eén deelnemer had maar liefst 7 renners bij de bovenste 20, een zeldzaamheid in een etappe die je in wezen als vluchtersrit zou kunnen bestempelen, en dat is Jolan! Met een zeer nette score van 93 punten pakt hij vandaag zijn vierde dagwinst, en blijft hij Martijn voor, die tot 80 punten komt.
Dan de eindstand! De 13e plaats is voor Stefan, dezelfde positie als vorig jaar, maar nu helaas met een deelnemer minder, dus de rode lantaarn. Dan een gedeelde 11e plek voor Jesse en Diana, allebei precies 1543 punten, dat is toch ook een unicum in ons pooltje. Martijn scoort in de laatste paar dagen uitstekend, onder meer met de superstrijdlust van Healy, en pakt na zijn moeizame eerste twee weken toch nog een 10e plek. Emma probeerde ook nog een opmars te maken maar komt uiteindelijk tot plek 9. Ikzelf heb wederom geen al te briljante editie met (net als Stefan overigens) maar liefst 8 uitvallers, en dus een 8e plek. Op de 7e plek en dus op het randje van het linkerrijtje, met ook Healy als superstrijdlust en dus een vreemd soort affiniteit met de obscuurdere klassementen, vinden we Fokke Jan.
6e is Andreas, lang meegestreden om het podium maar in de slotweek afgehaakt. Op de voorlaatste dag stond William nog op het podium, maar hij heeft (niet voor het eerst…) net pech op de Champs-Elysees en zakt nog naar plek 5. Slechts twee puntjes daarboven vinden we Maarten, 4e. Jolan houdt met zijn klinkende dagzege uiteindelijk een aardige marge over en eindigt voor het eerst op het podium van de Tour de Friends, 3e! Aurel wordt opnieuw 2e, boven de 2100 punten, eigenlijk gewoon een uitmuntende prestatie. Er stond echter opnieuw geen maat op Steven, die zijn titel prolongeert en met 2313 punten opnieuw zijn eigen puntenrecord aanscherpt, én de bonussen voor hoogste dagscore en meeste dagwinsten mee naar huis neemt! Gefeliciteerd! Volgend jaar wellicht tijd voor nieuwe doelen, waaronder het zeer belegen record van hoogste dagscore aller tijden (173)?
Als we kijken naar het ideale team zien we opmerkelijk genoeg een heel ander beeld dan andere jaren. Het is een stukje conventionele wijsheid dat je om goed te scoren in een Tourpooltje een mix moet hebben van klimmers/klassementsrenners en sprinters. Dit jaar waren de sprints zo ontregeld door waaiers en valpartijen, en vlakke etappes bovendien zo zeldzaam, dat daar absoluut geen sprake van is. De 12 best scorende renners – aangevoerd door Onley en gevolgd door Pogacar, Vauquelin, Vingegaard, Lipowitz, TH Johannessen, Jegat, Healy, Gall, Arensman, Jorgenson en Roglic – zijn allemaal mannen die top-20 eindigen in het algemeen klassement. Dus is het dit jaar vooral cruciaal gebleken om de beste klassementsrenners dan wel klimmers te kiezen. Op de plekken 13 t/m 20 vinden we vervolgens een contingent sprinters en aanvallers, maar het interessante daarbij is dat het vooral die sprinters zijn die ook vaak in de aanval zijn gegaan. Ballerini, Groves en De Lie zijn vaak te vinden in de massasprint, en Laurance in de punchy finales, maar ze hebben deze Tour vooral vanuit de vroege vlucht gescoord. Gregoire heeft wel vooral zijn waarde bewezen in de heuvelachtige finales vanuit het peloton, en Milan en Penhoët zijn de pure sprinters van dienst. V Paret-Peintre tot slot is de pure aanvaller, die met zijn zege op de Ventoux het leeuwendeel van zijn punten heeft binnengeharkt. Met deze 20 renners kon je in totaal 2673 punten scoren, met nog 350 punten erbij voor de truivoorspellingen was de maximaal haalbare score dit jaar 3023 punten.
Daarmee zijn we aan het einde van de Tour! Ik wil jullie allemaal hartelijk danken voor jullie deelname en heel graag weer tot volgend jaar. Over het financiële gedeelte ontvangen jullie nog apart bericht, indien van toepassing. Het was me weer een waar genoegen! Au revoir!
Bedankt voor het organiseren wederom en tot volgend jaar!