TDF2025 – etappe 1

Beste deelnemers,

We zijn onderweg! De Tour de France begon vandaag na een lange neutralisatie in Lille, voor het eerst in vier jaar tijd weer eens een start op Franse bodem. Waar donderdag tijdens de ploegenpresentatie de focus nog vooral lag op de bobo’s die zichzelf graag hoorden praten, konden we vandaag eindelijk de focus leggen op de mannen om wie het écht draait, de coureurs die dit schouwspel de komende 3 weken weer tot een spetterend spektakel zullen gaan verheffen. Als het een beetje mee zit, tenminste, want de ene koers is nu eenmaal enerverender dan de andere.

Op zich vlogen ze er wel volle bak in vandaag, ondanks het behoorlijk vlakke parcours, dus in die zin is de voorbode qua spektakel alvast positief. Nog geen seconde nadat de vlag was gevallen voor de officiële start stoven vijf renners in volle vaart weg voor de vroege vlucht. Dat ze zin hadden om te koersen bleek wel nadat de laatste twee vluchters, Benjamin Thomas en Matteo Vercher, gingen sprinten voor een bergpuntje. Die gingen namelijk zó diep dat ze elkaar onderuit kegelden nadat de strijd om dat puntje was beslist. Voor de liefhebbers van slapstick is het zeker aan te bevelen om die valpartij nog eens terug te kijken.

Er waren meer valpartijen en die waren helaas vaak een stuk minder grappig. De hardste val stond op naam van Filippo Ganna, die enigszins groggy weer op zijn fiets werd gezet en nog wel een verwoede poging deed om verder te rijden. Dat werd echter geen succes, zodat hij de eerste uitvaller werd van deze Tour. Een pijnlijke aderlating voor Martijn, Emma, Jesse en ikzelf, want wij moeten meteen verder met 19 coureurs. Ook Bissegger viel hard en haalde de finish niet, maar dat heeft verder geen impact op de Tour de Friends. Verder viel Thibau Nys nog onderweg, en in volle finale was er ook nog een valpartij van Marijn van den Berg met Ben O’Connor, maar zij kwamen nog wel aan de finish. Voor de mensen die hen in hun pooltje hadden is het even afwachten hoe gehavend zij blijken te zijn de komende dagen.

De finale werd gelukkig niet alleen gekleurd door valpartijen, maar ook door waaiers. Hoewel ze zeker niet de voltallige ploeg mee voorin hadden besloten de mannen van Visma flink door te knallen toen de wind gunstig stond, en daarmee wisten ze toch een hele berg klassementsmannen een seconde of 40 aan te smeren. Evenepoel, Roglic, Lipowitz en Almeida zaten in de verkeerde waaier en lopen gelijk al averij op in de openingsrit. Vingegaard en Pogacar ontliepen elkaar echter geen milliseconde, zodat er nog niets te zeggen valt over de strijd tussen de twee topfavorieten – behalve dat ze samen alle outsiders dus al op achterstand hebben gezet. Twee grote klassementsmannen liepen nog meer schade op; Simon Yates en Lenny Martinez kwamen al binnen op respectievelijk 6 en 9 minuten en kunnen een goed klassement dus uit hun hoofd zetten, al kwamen ze misschien toch al niet met de grootste ambities op dat gebied aan de start.

Wie zaten er naast Vingegaard en Pogacar nog meer goed vooraan in de eerste groep? Qua sprinters deden de mannen van Alpecin vooral een uitstekende zaak, want hun drie grote namen zaten er meer dan prima bij. Van der Poel, Groves en Philipsen hadden het overtal, en wisten het op overtuigende wijze uit te spelen, zodat Philipsen uiteindelijk de rit won. Girmay werd 2e, voor de enigszins verrassende Waerenskjold, de unieke renner van Aurel. Dat heeft de viervoudig winnaar toch maar weer uitstekend gezien! Aurel pakt logischerwijs ook de eerste dagzege en de eerste leiderstrui in onze Tour de Friends, en de overwinning is extra eclatant omdat Aurel ook Philipsen en Girmay in zijn team heeft. Naast Aurel behalen ook Jolan, Steven en Maarten een respectabele score, dankzij hun respectievelijke troeven Teunissen, Penhoët en Watson.

Morgen gaan we verder met een heuvelrit. Kunnen ze bij Alpecin hun zegetocht dan voortzetten, of komen er andere kapers op de kust? En hoe doen onze teams het als het terrein wat geaccidenteerder wordt? Dat gaan we morgen zien. Graag tot dan!