De handschoenen zijn uit. Vandaag kan niemand zich meer verstoppen, in de allereerste kennismaking met het echte hooggebergte van deze Tour. Op de mythische Hautacam, waar ooit Bjarne Riis de basis legde voor zijn (op 60% hematocriet gebaseerde) Tourzege, was het vandaag de beurt aan de klassementsrenners van 2025. We hadden weliswaar een enorme vluchtersgroep, bijna een half peloton, met daarin ook een aantal aansprekende namen als Carlos Rodriguez en Skjelmose, maar ze werden constant kort gehouden en wisten ergens wel dat ze niet voor de zege zouden gaan strijden. Met nog bijna 10 kilometer klimwerk voor de boeg werd de verrassend sterke Armirail als laatste ingerekend, net toen de beslissende aanval kwam onder de favorieten.
Ik wou dat ik kon zeggen dat er daarna een prachtige spannende strijd volgde om de winst in de etappe en in de Tour zelf, maar daar was eigenlijk weinig sprake van. Pogacar stak met kop en schouders boven de rest uit, hij liet werkelijk geen spaan heel van de concurrentie en reed er minuten van weg. Jammer dat we dus waarschijnlijk geen spannende strijd gaan krijgen om de gele trui dit jaar, tenzij er heel gekke dingen gebeuren in de komende 9 etappes. Daarachter gebeurde er wél van alles: Vingegaard was nipt de beste van de rest en stevent voorlopig af op de tweede plek, maar voor het brons wordt het nog heel interessant. Evenepoel is de naam die je daarvoor op voorhand wellicht het meeste zou verwachten, maar hij was vandaag kwetsbaar en moest meerdere malen lossen. Hij houdt met zijn tijdrijderskwaliteiten nog de schade redelijk beperkt, maar voelt de adem van met name Lipowitz in zijn nek.
De strijd om de derde podiumplek is daarmee nog helemaal open, en dat lijkt aardig gelijk te staan aan de strijd om de witte trui. Stefan, Emma en ikzelf hopen uiteraard dat Lipowitz deze lijn weet door te trekken, en daarmee de derde plek én de witte trui op Evenepoel weet te veroveren, want wij hadden Lipowitz als keuze voor het wit. De rest zal juichen voor de Belg, vooral Jesse, die Lipowitz helemaal niet in zijn team heeft. Jesse heeft, samen met Emma, Maarten en ikzelf, overigens nog een ander probleem, want Pogacar lijkt voorlopig zó sterk dat hij ook moeiteloos en passant de bolletjestrui meeneemt. Dat heeft hij al eens eerder gedaan, en de overige 9 deelnemers lijken daar voorlopig correct op geanticipeerd te hebben. Een andere ’trui’-voorspelling heeft de meerderheid van de deelnemers echter alvast fout, want Cees Bol is wegens ziekte uit de Tour gestapt en kan dus niet meer de rode lantaarn winnen. Emma staat er hier nu het beste voor met een derde plaats (van onderen) voor Roel van Sintmaartensdijk.
Dan de daguitslag. Het zal niemand verbazen dat Steven deze weer wint en dat Aurel weer tweede wordt; net als vorig jaar ontpoppen zij zich tot respectievelijk de Pogacar en de Vingegaard van de Tour de Friends. Opnieuw blijft de hoogste dagscore aller tijden van Martijn S. wel staan, want Steven komt vandaag tot ‘slechts’ 162 punten. Hij had de hele top-9 vandaag, dus daaraan ligt het niet, maar moet voor dat record hopen dat Johannessen, Onley of Vauquelin een keer een etappe wint vóór de andere klassementsmannen, omdat je vanuit categorie 3 natuurlijk meer punten krijgt. Met de huidige suprematie van Pogacar wordt dat lastig, dus die 173 is nog niet zomaar verbeterd.
Een opvallend goede score wordt vandaag ook gehaald door Emma. Zij profiteert vanaf vandaag in de bergritten maximaal van het wegvallen van Almeida, en slaat daarmee een flinke slag; ze springt voorbij Diana en Jesse naar plek 9. Laatstgenoemde twee scoren bovendien weinig punten door het missen van Johannessen en ofwel Gall, ofwel Lipowitz. Afgezien hiervan vinden er geen verschuivingen plaats in ons klassement.
Morgen hebben de renners weer een zware rit voor de boeg – maar gelukkig niet zo’n lange. We hebben namelijk een klimtijdrit op het programma staan! Die discipline komt niet iedere dag voor, al moet ik zeggen: met hoe de renners vandaag één voor één binnendruppelden leek het wel alsof we de klimtijdrit al een dag eerder hadden afgewerkt. Hoe dan ook, de verwachting is dat Pogacar ook hier wel weer de sterkste zal zijn, maar dat ze daarachter elkaar het vuur aan de schenen zullen leggen. Laten we hopen op een mooie strijd verderop in het klassement. Graag tot morgen!