De Strade Bianche is de mooiste eendagskoers van het jaar. Vind ik zelf. Over diverse onverharde stroken en listige heuveltjes in het hart van Italië wordt deze koers jaarlijks verreden in het voorjaar, en bijna altijd is dat garantie voor spektakel. De editie van de Tour van dit jaar laat echter zien dat een dergelijk parcours niet alleen in Italië, maar ook in Frankrijk uit te tekenen is. Zo op de dag voor de eerste rustdag is dat een perfecte gelegenheid om volle bak te koersen voor alle typen renners. Waar de koers in Oostenrijk vandaag stil heeft gelegen door een tragisch dodelijk ongeval van André Drege, een Noorse renner uit het continentale circuit, ging men in Frankrijk er wel tegenaan. The show must go on!
Het duurde om te beginnen een hele tijd voor er een vroege vlucht los kwam van het peloton. Niet dat ze het niet probeerden, zoals in vlakke ritten de laatste tijd vaak het geval is, maar ze kwamen simpelweg niet weg. Uiteindelijk reed er dan toch een groep weg, maar of die weg zou blijven was lange tijd niet evident. De klassementsmannen besloten namelijk op meerdere momenten om elkaar te gaan bestoken met allerhande aanvallen, ondersteund door hun ploegmakkers. Pogacar, Evenepoel en Vingegaard trokken allemaal ten strijde op de heuveltjes en grindpaden die we onderweg tegenkwamen. Alleen Roglic leek toch opnieuw de zwakste van de Grote Vier en moest een paar keer passen; bovendien kwam zijn ploegmaat Vlasov hard ten val, toch een belangrijke kracht voor het klimwerk dat ons nog wacht deze Tour. Een paar knechten van Pogacar oogden ook kwetsbaar. Desondanks schoof alles na verloop van tijd wat meer in elkaar, waardoor de gelosten terug konden komen.
Vooraan werd er natuurlijk nog wel volop gestreden om de winst. Aanvankelijk lag Stuyven er het beste voor, maar die strandde in het zicht van de haven. De mannen die toen nog over waren hebben allemaal een degelijk eindschot, maar de verrassende Fransman Anthony Turgis was uiteindelijk de sterkste. Hij liet zich al een paar keer zien in de massasprints, maar dit terrein beheerst hij dus ook, op een niveau dat we nog niet van hem gezien hadden. Dat Turgis zo sterk zou zijn hadden wij in ieder geval geen van allen voorzien, want niemand had hem in zijn team. De nummers 2 en 3, Pidcock en Gee, waren wél door meerderen van ons gekozen. Vooral Aurel, Jolan, Steven en Maarten doen goede zaken vandaag, want zij hadden die allebei.
Aurel pakt uiteindelijk de dagwinst, omdat ook Girmay wederom voorin te vinden is in de tweede groep, en hij wint het sprintje bovendien van die groep. Die dekselse Eritreër is toch zijn gewicht in goud waard dit jaar. William doet ook goede zaken, omdat die naast Gee ook Healy heeft. Als we kijken naar kwantiteit in plaats van kwaliteit, dan scoort Stefan vandaag het beste, met als enige 5 mannen bij de beste 20 vandaag, waaronder Matthews, Fuglsang en Gaudu. Dat zijn drie renners die tot op heden totaal niet in vorm leken, maar zich dan nu toch in beeld laten zien. Verliezer van de dag is Andreas, die een pijnlijke nulscore behaalt vandaag, de eerste van dit jaar.
Met zijn derde dagwinst loopt Aurel nog een stukje verder weg van de concurrentie, en neemt hij bovendien de groene trui over van Jesse. Om een Merckxiaanse ‘grand slam’ ervan te maken zou hij nog wel een keer die score van 133 punten moeten verbeteren die Jolan in de openingsrit neerzette; afgezien hiervan krijgt hij voorlopig weinig concurrentie… Dit neemt niet weg dat Steven ook een degelijke score behaalt vandaag en zijn tweede plek weer wat verstevigt. Emma heeft een slechte dag en ziet Martijn haar voorbij gaan. Andreas keldert door zijn nulscore van plek 6 naar 9. Ook onderin is het wel interessant, want Stefan komt door zijn betere score van vandaag op gelijke hoogte met Diana, zodat het voorlopig gelijkspel is in de strijd om de rode lantaarn.
Morgen is de eerste rustdag, een mooi moment om in het kader van de beloofde extra lange update ook eens de rennersscores tot nu toe onder de loep te nemen. Hoe ziet het ideale team tot nu toe eruit, en welke renners vallen juist nog tegen?
Het zal niemand verbazen dat Girmay met afstand de beste keuze was tot nu toe. Sterker nog, hij is vrijwel eigenhandig verantwoordelijk voor de suprematie van Aurel dit jaar; als we zijn prestaties zouden wegdenken zou Aurel subiet wegzakken naar plek 3. Die nog grotere verrassing, etappewinnaar van vandaag Turgis, staat op plek 2. We zullen ons allemaal wel een beetje voor onze kop slaan dat we die hebben laten schieten. Bovendien vinden we verder veel sprinters en aanvallers, en nog wat minder klassementsrenners, wat logisch is zo vroeg in de Tour. Niettemin staan Pogacar en Evenepoel al in de top-10, die blijken hun HC-categorisering meer dan waard voorlopig. Iedereen in categorie HC en 1 is overigens al van de 0 af, al zal Pedersen door zijn vroege valpartij blijven steken op 26 punten en zitten er in C1 nog wel vijf renners onder de 10 punten, met Simon Yates als hekkensluiter met 2.
Voor de liefhebbers is de file ook te downloaden, dan kunnen jullie er morgen tijdens de rustdag wellicht ook nog even mee spelen. Normaal mailde ik die natuurlijk altijd, dus ik kan me voorstellen dat jullie de file al een beetje misten. In ieder geval, tot dinsdag bij de rit naar Saint-Armand-Montrond, een vlakke rit met kans op waaiers!
Dramatische dag. Het is hopen voor mij dat de bergen er snel aan komen…