Auteur: admin

De Tour is voorbij! Om de eindwinst was het op het laatst niet echt meer een spektakelstuk, maar toch hebben we wel weer een hoop moois en spannends gezien de afgelopen 3 weken. Het zegerecord van Cavendish, het grote succes voor Eritrea met Girmay, de overmacht van Pogacar maar toch ook Vingegaard die herrezen is uit de as en zelfs zijn grote rivaal nog een keertje klopt in de sprint. Evenepoel met een geslaagd Tourdebuut, Roglic met een jammerlijke val. Eén Nederlandse ritzege erbij voor Groenewegen, weinig vluchtersetappes maar toch een paar successen voor goed tijdrijdende vluchters als Vauquelin en Campenaerts. Laten we nog even in iets meer detail kijken naar de voorlaatste etappe, want die bevatte nog een flinke hoeveelheid gebergte, en we hebben die uiteraard nog niet besproken.

Etappe 20 was, net als de rit ervoor, een spannende strijd tussen de vluchters en de klassementsrenners. En net als de rit ervoor werd deze beslist in het voordeel van de Sloveense kannibaal, Pogacar. Hij pakte zijn vijfde ritzege, hoewel hij had aangegeven dat hij er niet vol voor zou strijden, maar Evenepoel en Vingegaard waren elkaar nog enigszins aan het bestoken voor plek twee, zodat Pogacar dan toch kon profiteren aan het slot. En zoals hij terecht aangeeft, waarom zou hij de ritzeges niet meepakken als ze zo gemakkelijk in zijn schoot worden geworpen? Vingegaard weet uiteindelijk Evenepoel te lossen en wordt tweede in de rituitslag én in de Tour. Carapaz, de sterkste aanvaller van gisteren én van de hele Tour, heeft gevochten als een leeuw. Het levert hem een derde plek op in de rituitslag, maar belangrijker nog, hij krijgt daarmee definitief de bolletjestrui én de prijs van de Superstrijdlust in zijn bezit. Dat is 50 punten voor Stefan vanwege de bolletjestrui, en 50 voor William vanwege de rode rugnummers.

Zoals bekend heet Steven het beste team qua klassementsrenners – en in het algemeen genomen – zodat hij ook hier de dagzege pakt. Nummer 6 voor Steven, een zeer sterke prestatie. Martijn weet in de strijd om plek 3 nog altijd heel behoorlijk te consolideren, hij verliest maar een paar puntjes op Fokke Jan en William, en wint zelfs wat op Andreas. Verder achteraan lopen Maarten en Raymond wat in op mij om plek 8, en loopt Stefan uit op Diana voor plek 13.

Dan etappe 21, de afsluitende tijdrit. Het blijft gek om niet op de Champs-Elysees te finishen, maar toch heeft zo’n tijdrit ook wel een keertje wat. Wel sneu voor de sprinters die niet hun laatste moment van glorie kunnen krijgen dit jaar. Eén van die sprinters licht ik er even uit, Cavendish, want die vertrekt als tweede voor zijn tijdrit, net na Ballerini – ze vertrekken immers in omgekeerde volgorde van het klassement. Het was oprecht al meteen heel spannend in deze tijdrit, en wel om de strijd om de rode lantaarn. Deze was dus in het bezit van Ballerini, maar als Cavendish meer dan 1 minuut en 3 seconden op hem zou verliezen, zou die hem overnemen. Als dat zou gebeuren, dan zou Fokke Jan in plaats van 25 nu 50 punten krijgen voor zijn truivoorspelling. Halverwege was het verschil ongeveer een halve minuut, dus het leek een dubbeltje op zijn kant te worden. Toen Cavendish ook nog daalde als een natte krant, was daarmee zijn rode lantaarn binnen, en daarmee ook de 50 punten voor Fokke Jan. Leuk begin!

Daarna was het lang wachten op de echte toppers. Lenny Martinez had onderweg een richttijd neergezet, waar specialisten als Campenaerts en Vauquelin zich op stukbeten. Dat is goed nieuws voor Raymond, die hem als unieke renner heeft, maar tot op heden nog geen punten met Martinez had binnengehaald. Martinez werd uiteindelijk uit de hotseat gereden door de verrassende Tejada, die niemand had. Langzaam maar zeker bleek die tijd van Tejada echt wel wat waard, al was de Astana-renner geen match voor de klassementsrenners, vooral de Grote Drie, die de concurrentie weer volledig verpletterden. De etappe werd gewonnen door Pogacar, die daarmee ook zijn zesde ritzege van de Tour meepakte, ongekend. Vingegaard en Evenepoel kwamen daarna keurig in slagorde binnen, voor Jorgenson, die ondanks een valpartij 4e werd. De volledige rituitslag ziet er als volgt uit:

Steven pakt zijn zevende dagwinst deze Tour de Friends, een suprematie die technisch gezien zelfs die van Pogacar overtreft. Ook Fokke Jan en Raymond doen uitstekende zaken, daarover zometeen meer. Natuurlijk zijn we vooral benieuwd naar de gevolgen voor het algemeen klassement van de Tour de Friends, maar eerst nog even de top-20 van de Tour de France inclusief truivoorspellingen:

Geen enorme veranderingen meer. Buitrago gaat ietsjes omhoog, Gall en Carapaz ietsjes omlaag. Over de rode lantaarn van Cavendish hadden we het al even, net als over Carapaz die de bollen en de strijdlust pakt. Maar wat zijn de gevolgen voor het eindklassement van ons pooltje?

We bespreken hem van onder naar boven. 14e is Diana, naar eigen zeggen niet goed genoeg voorbereid en te snel ingevuld, volgende keer beter. 13e is Stefan, hopelijk kijkt hij met veel plezier terug op zijn debuut in de Tour de Friends! 12e is Jolan, net een plekje boven zijn collega. 11e is Jesse, een flinke sprong voorwaarts na driemaal de rode lantaarn mét ook nog 3 dagzeges op zak, goed werk! 10e is Maarten, toch een wat fletse editie voor de winnaar van 2020. 9e ben ik, ook een moeizaam jaar, al kijk ik wel met veel trots terug op de organisatie aan de hand van deze website! 8e is Raymond, een evenaring van zijn beste prestatie dankzij een knap resultaat op de slotdag. 7e is Emma, net als vorig jaar netjes in het linkerrijtje. 6e is Martijn, lang op podiumkoers maar net niet sterk genoeg met de klassementsmannen. 5e is Andreas, die stiekem toch ook hoopte op meer, zelfs na het uitvallen van Ayuso en Roglic. 4e is William, zoals vaker moeite met de sprints maar goed gecompenseerd.

Dat betekent dat de strijd om het brons is beslecht in het voordeel van Fokke Jan! Hij wordt 3e, en mag vooral wel een bloemetje sturen naar de Isle of Man, naar zijn grote roodgelantaarnde vriend Cavendish, want anders was hij niet voorbij William gegaan. In zijn zestiende deelname eindigt hij nu dan toch voor het eerst op het podium! Zoals al even bekend pakt Aurel het zilver, hij was de koning van de eerste anderhalve week, met name dankzij revelatie Girmay. Maar hij kon niet op tegen Steven, die in een dik puntenrecord (2284!) de eindzege pakt in de Tour de Friends 2024!

Het prijzengeld wordt als volgt verdeeld:

Steven: 45+5+5% van €140 = €77
Aurel: 30% van €140 = €42
Fokke Jan: 15% van €140 = €21

Ik zal morgen het financiële plaatje even compleet maken, hiervoor neem ik nog even apart contact op indien nodig.

Laten we dan weer afsluiten, zoals gebruikelijk, met het ideale team! Welke 20 renners zouden je de zo hoog mogelijke score geven in de Tour de Friends dit jaar? Dat zijn:

Je moest dit jaar een team hebben met 11 klimmers/klassementsrenners (Pogacar, Vingegaard, Evenepoel uit HC; Landa, Adam Yates, Carlos Rodriguez uit C1; Almeida, Jorgenson uit C2; Gee, Buitrago, Ciccone uit C3). Daarnaast moest je ongeveer 6 sprinters hebben (Philipsen uit HC, Van Aert uit C1, De Lie uit C2, Girmay, Ackermann, Kristoff uit C3), waarbij Turgis uit C4 nog telt als halve sprinter en halve aanvaller. Vul aan met rasaanvaller Carapaz en aanvaller annex tijdrijder Campenaerts, en je hebt de 20 renners compleet. Met deze 20 renners kon je in totaal 2771 punten scoren. Tel daarbij de 350 punten op voor de truivoorspellingen, en de maximale score was dit jaar boven de 3000, namelijk 3121 punten! Daar zaten we allemaal nog een heel eind vandaan, dus genoeg te verbeteren.

Dat was het dan weer. Dank voor jullie deelname en heel graag tot de Tour de Friends van 2025!

Vriendelijke groeten, CEO Tour de Friends

P.S. – download hieronder de file:

Twee zware bergetappes in deze fase van deze toch al niet misselijke Tour. Het houdt niet op, niet vanzelf. Vandaag wordt opnieuw het kaf van het koren gescheiden, zowel bij de klassementsrenners als de aanvallers. Waar we afgelopen dagen een enorme groep de dienst zagen uitmaken, bleef vandaag al snel een heel select clubje over vooraan. Twee mannen van Visma, Kelderman en Jorgenson, reden voorop, met in het achterhoofd wellicht nog als bruggenhoofd te kunnen dienen voor Vingegaard. Ze kregen Simon Yates, Carapaz en Hindley met zich mee – drie voormalige winnaars van grote rondes die deze Tour meer vanuit de vlucht opereren – en ook de verrassende ‘CRod2’, Cristian Rodriguez. Dat laatste is vooral leuk voor Fokke Jan, die hem als unieke renner heeft. Er waren overigens wel meer renners die het probeerden, maar die waren al gelost voor de top van de Bonette, het dak van de Tour, dus die laten we verder buiten beschouwing.

Het verschil met het peloton was deze etappe dusdanig dat het oprecht spannend was. Vluchters of klassementsrenners? Het bleef een hele tijd lang rond de 4 minuten hangen, maar met nog een zware slotklim voor de boeg was dat zeker geen garantie voor succes voor de heren vooraan. Van die heren vooraan was het ook nog niet evident wie het sterkste was. Rodriguez ging als eerste eraf, geen verrassing, en daarna had ook Hindley het zwaar. Vervolgens kwam de aanval van Jorgenson, maar die werd langzaam maar zeker bijgehaald door Yates. In de achtergrond was echter inmiddels Pogacar weer ten strijde getrokken met een bizar snelle solo, waarmee hij die vier minuten binnen de kortste keren dichtreed. Pijnlijk en jammer voor Jorgenson en Yates, al eindigden ze wel nog steeds kort in de rituitslag, zodat ze alsnog een flinke berg punten binnenhalen voor ons pooltje.

Waar Pogacar tekeer ging als een kannibaal, deelt onze kannibaal in de Tour de Friends, Steven, vandaag dan toch een klein cadeautje uit. Hij heeft namelijk Simon Yates niet, en daardoor eindigt hij tweede in de daguitslag. De winnaar is Fokke Jan, en het saillante is dat hij niet eens de extra puntjes voor zijn vluchter ‘CRod2’ nodig blijkt te hebben. Met 132 punten komt hij wel 5 punten tekort om de bolletjestrui van Steven in te pikken.

Even deze update ook weer erbij, want er zijn toch behoorlijk wat verschuivingen. Jorgenson loopt dus de ritzege mis, maar maakt wel een sprong in het klassement, naar plek 9. Ook Simon Yates en Carapaz stijgen wat, maar belangrijker nog, Carapaz neemt de bergtrui over van Pogacar. Dat is heel gunstig voor Stefan, die vooralsnog daarmee 50 extra punten in de wacht sleept, al wordt het geen sinecure voor Carapaz om de bergtrui morgen te verdedigen. Gall heeft juist een zeer slechte dag, hij was vandaag al vroeg gelost en zakt naar plek 14. Healy was nóg vroeger verdwenen en staat niet langer bij de bovenste 20.

Het klassement ziet er nu uit als hierboven. In de strijd om plaats 3 blijft het heel spannend; Martijn verdedigt vandaag keurig zijn positie en heeft een voorsprong van 17 punten op Andreas en 21 op William. Ook Fokke Jan kan nog een aanval doen op het brons als hij morgen weer zo’n ijzersterke dag kent. In de strijd om plek 8 verdedig ik een voorsprong van 9 puntjes op Raymond, terwijl Stefan door de bolletjestrui van Carapaz nu wat afstand neemt van Diana in de strijd om plek 13.

Daarmee komt deze voorlaatste update tot een eind! Morgen hebben we volk over de vloer, en voor de wat minder Tourminnende gasten lijkt het me niet zo sympathiek om een uur achter mijn laptop te gaan zitten. Daarbij is het natuurlijk extra spannend om de laatste twee etappes in één keer te doen. Jullie kunnen dus allemaal nog eenmaal uitkijken naar een extra lange blogpost, komende zondag als de Tour ten einde is. Tot dan!

In het moderne wielrennen zijn grote vluchtgroepen die al snel een enorme hoeveelheid ruimte krijgen zeldzaam. Vandaag hadden we echter eens zo’n rit te pakken. Er was nog wel wat strijd om in die vlucht te geraken tussen de renners, maar vergeleken met eerdere heuvelritten waren ze redelijk snel vertrokken en werd de voorsprong ook behoorlijk ver uitgebouwd. De winnaar zat dus vooraan, dat was al snel duidelijk, en na het enigszins zure wegvallen van Onley wegens materiaalpech waren er 36 renners met kans op de ritzege.

Laten we die zo eens bespreken, maar niet voor we een achterstallige uitvallers-update hebben gehad. Maxim van Gils, die toch al een handjevol punten opleverde voor een vijftal deelnemers (46 punten in totaal), was eergisteren al naar huis. Gisteren gingen er daarnaast diverse sprinters naar huis, met name omdat natuurlijk de traditionele eindsprint op de Champs-Elysees ontbreekt, waaronder Bauhaus en Bennett. Andere uitvallers waren Harper, Reinders, Gaviria en Lutsenko, maar die had niemand verder. En oh ja, ik werd erop geattendeerd dat op alle spreadsheets nog ‘Tour de Friends 2023’ stond, oeps – dat is ook meteen aangepast bij dezen.

Van de renners vooraan liet de etappewinnaar van gisteren, Carapaz (gekozen door William, Stefan en Maarten), zich weer erg nadrukkelijk zien, al werd hij om de bergsprintjes wel vaak afgetroefd door Lazkano (gekozen door Andreas en mij). Met nog een kilometer of 60 te gaan, op het pittigste klimmetje van de dag, plaatste Healy (gekozen door William en Diana) een veelbelovende aanval – maar even later moest hij dan weer lossen als een baksteen. Ook Johannessen (gekozen door Aurel en mij) liet zich van voren zien op dit klimmetje. Andere interessante namen voorin waren Van Aert, Matthews, Kwiatkowski, Poels, Hindley, Houle en Martin.

In de finale knokte zich een klein groepje van drie los van de rest van de mannen vooraan, met daarbij Kwiatkowski, Vercher en Campenaerts. Toch wel verrassende namen, zeker niet de sterkste klimmers van het stel, maar wel degenen die het tactisch het slimst gespeeld hebben vandaag. Even leek Johannessen zich nog hierbij te voegen, maar die schatte een bocht verkeerd in bij een afdaling en liep wat schaafwonden op. De groepjes erachter werkten niet goed genoeg meer samen om de drie terug te pakken en de ritzege was voor Campenaerts. Vercher ging te vroeg aan, Kwiatkowski kon niet meer en Campenaerts won de sprint van de stervende zwanen. Toch een mooie en knappe zege voor de ervaren Belg!

Weinig grote namen voorin vandaag, dus lage scores. Ondanks dat Kwiatkowski de sprint verloor doet Jesse toch de beste zaken, want hij heeft de oude Pool als enige en scoort daar 37 nette punten mee. Samen met nog 10 puntjes sprokkelwerk van Van Aert – die eigenhandig 6 nulscores voorkomt vandaag – komt hij op 47. De laagste winnende score van deze Tour, maar niettemin een mooie dagzege voor Jesse! Wél een nulscore behaalt Fokke Jan, aangezien hij Van Aert niet heeft en ook nergens anders mee kan compenseren vandaag.

Er zullen ongetwijfeld opnieuw wat verschuivingen zijn in het klassement zo rond de plekken 11-20, maar die verwerk ik morgen even, want dan gaan we wat serieuzer klimmen. Grote kans dat de boel dan toch nog even wordt opgeschud. Met de klassementen van gisteren ziet de stand er dan nu als volgt uit:

Toch een paar kleine veranderingen dus. Andreas gaat over William heen, ik over Raymond – in onze beide gevallen dankzij de 5e plek van Lazkano. Daarnaast hebben we een nieuwe rode lantaarn, want Stefan staat nu één puntje boven Diana! Heel spannend dus nog om de plekken 13 en 14. Daarmee sluit ik af voor vandaag. Tot morgen!

We hebben er lang op moeten wachten, maar daar is-ie dan: de heuveletappe voor de vroege vluchters! Dat was beslist geen sinecure, want het duurde een behoorlijke tijd voor die vlucht van de dag weg was. Diverse kleine groepjes van een renner of vier reden vaak een half minuutje voor het peloton uit, en even leek het erop dat Pogacar toch voor drie op een rij wilde gaan. Maar toen zich een grote groep van een man of 40 losmaakte, die bovendien heel behoorlijk samen bleken te kunnen werken, lieten de mannen van UAE en ook de overige klassementsrenners het tempo wat zakken, zodat de vluchters hun gang konden gaan.

Wat er volgde was een mooi tactisch steekspelletje. Het ‘oudste’ groepje van vier, met onze blauwgesnorde vriend Cort, Jungels, Benoot en de piepjonge Gregoire, werd als eerste bijgehaald door twee achtervolgers, Madouas en Guillaume Martin (het noemen van zijn voornaam is eigenlijk niet meer nodig nu Daniel en Tony niet meer meedoen, maar het is een beetje macht der gewoonte). Deze groep van 6 voelde echter al snel de hete adem van de grote groep daarachter in de nek, en de eerste grote aanval uit die groep kwam van Simon Yates. De kopman van Jayco rijdt een wat tegenvallend klassement (voorlopig 14e), ondanks dat 9 van ons hem in hun basisteam hadden, maar zou zo toch nog wat extra puntjes kunnen opleveren. Hij ging al snel op en over de oude kopgroep, maar toen kwam Carapaz (mooi voor William, Steven, Maarten) opdoemen met Stephen Williams (unieke renner van Raymond). Laatstgenoemde moest echter lossen bij een versnelling van Carapaz, en Carapaz ging op en over Yates. Vervolgens kwamen ook nog Mas (gunstig voor Martijn), Onley (gunstig voor Andreas, Raymond en mij) en De Plus (gunstig voor… niemand!) zich ermee bemoeien.

De etappe werd uiteindelijk gewonnen door Carapaz, die goed stand wist te houden op het laatste korte klimmetje, en daarmee de ’trilogie’ volbrengt: etappes gewonnen in de Giro, Tour en Vuelta. Een mooie prestatie, al moet ik bekennen dat ik persoonlijk Carapaz toch liever zie meedoen in de top van het klassement, want dat kan hij ook. Simon Yates, voor wie eigenlijk min of meer hetzelfde geldt, wordt 2e voor Mas. Toch de renners uit C1 en C2 in de kopgroep die de rest verslaan dus! Wout Poels werd vandaag 8e, en daarmee hebben William, Stefan, Raymond, Jesse en Diana allemaal 3 mannen bij de bovenste 20. De dagwinst wordt uiteindelijk gedeeld door William en Stefan, met 69 punten! Toch een mooie dagzege, al is het dan gedeeld, voor onze debutant dus. En een geinig feitje: Aurel en Steven halen allebei een nulscore vandaag, wat uiteraard te verklaren is door het feit dat al hun potentiële aanvallers al bezig zijn een goed klassement te rijden.

In het klassement gebeurde echter ook nog het een en ander. Ze hielden hun kruit lang droog, maar vlak onder de top van het voorlaatste klimmetje viel Pogacar dan toch aan, met nog een dikke 10 kilometer te gaan. Evenepoel en Vingegaard bleven het dichtst in de buurt, maar moesten toch passen, een vergelijkbaar beeld als wat we zagen vóór de rustdag. Vingegaard leek zelfs iets zwakker dan Evenepoel, en dat werd na de afdaling nog even bevestigd, toen Evenepoel zelfs nog wat verder wegreed op het laatste klimmetje. Kan hij dan toch nog naar plek 2 kijken? Voor nu zijn er geen verschuivingen in de posities in de top-10, maar wel verder naar achteren in de top-20, zodat ik de ‘blauwe’ scores even opnieuw heb berekend. Healy zakt bijvoorbeeld iets weg doordat hij vandaag niet in de vlucht zat, en veel van zijn concurrenten voor plek 13 t/m 20 wel. Daarmee ziet het klassement er nu als volgt uit:

Martijn houdt voorlopig nog stand in de strijd om plek 3, maar voelt de hete adem van William en Andreas in zijn nek. Emma doet het ook netjes en gaat voorbij Fokke Jan. Raymond doet goede zaken en neemt wat afstand van mij en Maarten voor plek 8, en Jesse wipt over Jolan heen voor plek 11. Zelfs om de rode lantaarn is het nog heel spannend, want Stefan loopt vandaag weer een stukje in op Diana door zijn dagwinst, dat verschil is nog maar 8 punten.

Nog 4 ritten te gaan en er kunnen nog zeker wat veranderingen plaats vinden in ons Tour de Friends-klassementje. Ook voor morgen is er weer een rit met een grote kans op vluchters gepland, maar of dat dezelfden zijn of heel anderen is natuurlijk de vraag…

Welkom terug in de laatste week van de Tour! Vandaag stond er een vlakke etappe op het programma. Nu is een vlakke etappe in deze fase van de Tour beslist geen garantie voor een massasprint, zoals we in voorgaande jaren vaak hebben gezien. Echter, zoals bekend eindigen we dit jaar een keer niet met de traditionele koningssprint op de Champs-Elysees, vanwege de Olympische Spelen. Dat maakt dit de laatste echt vlakke rit, de laatste kans voor de sprinters, en dus was het bijna onbegonnen werk om een vlucht op te zetten met zulke grote belangen in het peloton.

De enige die een halfslachtige poging waagde was Gachignard. Diana had deze renner als enige, en zal wellicht heel even ‘het zal toch niet waar zijn’ gedacht hebben. Maar nee, hij werd met nog 25 km te gaan teruggepakt. Voor de rest was het enige spannende dat onderweg gebeurde een bijna-botsing tussen twee volgauto’s, waar de na een valpartij terugkerende Kulset (unieke renner van Fokke Jan) bijna slachtoffer van werd. Het liep echter met een sisser af, en met een compleet peloton gingen we sprinten.

Althans, compleet? Er was wel een valpartijtje op 1500 meter van de finish. Daar viel niet zomaar iemand, maar ieders favoriete Eritreër, Girmay. Ook Marijn van den Berg lag erbij, tweemaal zeer slecht nieuws voor Aurel, die zijn laatste sprankje hoop op de gouden plak ziet wegvliegen op een onooglijke rotonde nabij Nimes. Ook Raymond, Martijn en Jesse zullen flink balen van deze val. De rit wordt uiteindelijk gewonnen door Philipsen, voor Bauhaus en Kristoff, zodat toch ook het puntenklassement nog heel spannend kan worden. Laten we voor de koers hopen dat Girmay in ieder geval niet teveel last ervaart van zijn val zodat het inderdaad een mooie strijd op zal leveren.

De dagwinst is vandaag voor… Steven!? Als die jongen nu ook al vlakke ritten gaat winnen is het einde wel een beetje zoek. Daarmee lijkt de Tour de Friends wel definitief beslist te zijn, althans, als het gaat om goud en zilver. Daarachter wordt het nog wél heel interessant, want Martijn pakt een mooie en broodnodige buffer in de strijd om het brons. Die gaat hij nodig hebben, want zijn klimmersteam is niet zo sterk als die van de nummers 4, 5, en 6. Van de wat meer klim-georiënteerde teams op die plekken incasseren William en vooral Fokke Jan vandaag gevoelige klappen, zodat Andreas nu 4e staat en voorlopig voorzichtig de beste kans lijkt te hebben op brons. Al kan er dus nog een hoop gebeuren komende dagen!

We gaan dus nog flink de bergen in, maar de komende twee etappes staan beide meer te boek als heuveletappes. Bij allebei is er een degelijke kans op een succesvolle vroege vlucht, al hangt vooral veel af van hoe happig een Vingegaard of een Evenepoel nog is op een grootse aanval. Of wil Pogacar nóg harder uithalen? We gaan het meemaken. A demain!

Twee weken Tour achter de rug, eentje te gaan! Met de zwaarste bergetappe van de Tour net verreden en nog slechts 6 ritten voor de boeg is het een mooi moment om, zo vlak voor de tweede rustdag, de balans eens wat uitgebreider op te maken. Hoe staat iedereen ervoor, en op welke posities zouden we finishen als de Tour vandaag zou eindigen? Zoals de vaste deelnemers inmiddels gewend zijn post ik dus ook de virtuele klassementen in dit overzicht, om een zo accuraat mogelijk beeld te geven van waar we op dit moment op koersen.

Laten we beginnen met de uitvallers, want die had ik gisteren verzuimd te noemen. Vergeleken met de vorige update hebben we 4 relevante uitvallers, het begint nu aardig aan te tikken. Pidcock, Bettiol, Capiot en Thijssen zijn inmiddels niet meer in koers. Het grootste slachtoffer binnen de Tour de Friends is Fokke Jan, die 3 van deze 4 namen in zijn team had, en nu nog 14 renners in koers heeft. Alleen Pidcock had hij niet. De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat dit niet de best scorende renners zouden zijn geworden als ze nog wél in koers waren gebleven, want ze lieten tot op heden al geen van allen hun absolute topvorm zien. In het geval van Thijssen kwam dat ook deels doordat hij zich onverwachts meer weg moest cijferen voor Girmay, die veel beter is dan op voorhand werd gedacht, zelfs door het team zelf. Ook Boivin, Vervaeke en Welten hebben opgegeven inmiddels, maar die had niemand. Martijn en Raymond hebben samen nog de minste uitvallers, zij hebben beiden nog 18 renners in koers.

Dan de etappe-uitslag van vandaag. De zwaarste klimopgave van deze Tour, of in ieder geval de rit met de meeste hoogtemeters, was uiteraard voor de klassementsrenners. Er ontstonden flinke verschillen voorin, waarbij Pogacar dan nu toch echt het algemeen klassement naar zijn hand lijkt te zetten. Vingegaard heeft het de laatste weken nog een behoorlijke tijd spannend gemaakt, is veel beter van zijn blessures hersteld dan hij zelf een paar maanden geleden had durven dromen, maar lijkt geen partij te zijn voor de ontketende Sloveen. De kopgroep was eveneens geen partij vandaag, al streden Carapaz, Mas en Johannessen er wel dapper voor, en uiteindelijk eindigden ze nog wel in de top-20 voor wat waardevol sprokkelwerk voor de deelnemers die ze in hun team hadden. (Ook De Plus zat hier nog bij, maar die had niemand)

Steven lijkt de boel langzaam maar zeker steeds verder om te keren, waar aanvankelijk Aurel op weg leek naar de winst. Hij pakt in ieder geval alvast de dagwinst en de groene trui, maar als we daarna kijken naar de virtuele klassementen wordt het voor hem nóg interessanter. Aurel pakt namelijk slechts 125 punten op de truivoorspellingen, waar Steven er 100 meer op zijn naam lijkt te schrijven, als alles tenminste grofweg zo blijft als het nu is. Overigens doet Fokke Jan het nóg beter op de virtuele truivoorspellingen, met maar liefst 250 punten. Alleen voor de strijdlust krijgt hij voorlopig niets.

De standen zien er dan als volgt uit:

Steven lijkt momenteel dus op weg te zijn naar een sweep: hoogste totaalscore, meeste dagwinsten en hoogste dagscore. Aurel moet hopen dat er nog wat sprints komen met een uitgedund peloton, waar hij ten opzichte van Steven kan inlopen met grote troef Girmay, Marijn van den Berg en, nu Roglic naar huis is, wellicht ook Van Poppel. Steven zelf kan consolideren in de bergen, en wellicht nog wat verder uitlopen met goede prestaties van Almeida en Adam Yates. De rest speelt geen rol van betekenis meer voor goud en zilver, maar het wordt nog wel héél spannend voor brons, met William, Fokke Jan, Martijn en Andreas allemaal binnen 20 punten van elkaar.

Het had natuurlijk allemaal nog veel beter gekund. Wie waren de best scorende renners voor het basisteam geweest als de Tour nu voorbij was? Dat zijn deze 20:

Voor het klassement had je moeten opschrijven: Pogacar, Evenepoel, Vingegaard (HC), Carlos Rodriguez, Landa (C1), Almeida (C2), Gee, Ciccone, Buitrago, Healy (C3). Voor de sprints had je moeten opschrijven: Philipsen (HC), Van Aert (C1), De Lie, Gaviria (C2), Girmay, Ackermann, Kristoff, Van den Berg (C3) en Turgis (C4). Vul aan met aanvaller Vauquelin en je zit aan de 20!

We hebben natuurlijk nog een week te gaan, dus deze analyse kan nog een behoorlijk eind overhoop worden gegooid. Maar dat zien we dinsdag en verder. Eerst tijd voor de rustdag, dus tot ziens allemaal!

Het is nog geen heel aangename Tour voor de sterk klimmende vluchters onder ons. Pogacar en zijn ploeggenoten van UAE zijn de hele tijd buitengewoon actief in het peloton en houden de aanvalslustige types binnen schootsafstand. Die arme Healy was vandaag de beste in de vroege vlucht, hield behoorlijk lang stand op de slotklim, maar zag eerst Adam Yates en daarna ook Pogacar in zijn achteruitkijkspiegel opdoemen. Hij was zichtbaar aangeslagen en teleurgesteld, maar zijn 16e plek in de daguitslag betekende wel dat hij voor William en Diana nog een páár puntjes opleverde. Lazkano ging ook wederom lang mee, maar fietste rustig aan nadat hij werd ingelopen, tot groot verdriet van Andreas en mij. Hij rijdt oprecht een heel goede Tour, maar heeft helaas nog geen punt opgeleverd.

Nee, vandaag was gewoon weer voor de klassementsrenners. Wie zou hem dan gaan winnen, Pogacar of Vingegaard? Nou, vandaag was het weer de beurt aan de Sloveen. Hij ging zoals gezegd samen met Adam Yates in de aanval en daarna solo verder; waar dit voor Vingegaard in etappe 11 nog het teken was om langzaam aan het elastiek terug te keren, verloor hij nu juist wat tijd richting het einde. Het lijkt voorzichtig toch de kant van Pogacar op te vallen in de strijd om de gele trui, al moeten we natuurlijk nog 7 etappes fietsen, waarvan 4 á 5 met kansen voor de klimmers én nog een tijdrit. Helemaal gespeeld is het dus nog niet, maar de voorsprong is inmiddels wel opgelopen tot dik twee minuten.

Steven bewijst andermaal het sterkste klimmers- en klassementsrennersteam te hebben van onze deelnemers aan de Tour de Friends. Hij pakt vandaag zijn derde dagzege, verstevigt zijn bolletjestrui en kan ook nog serieus mee gaan doen voor de gele én groene trui. Van de mannen in de top-12 mist hij alleen Ciccone en Gall – en Landa, maar die mist iedereen. Fokke Jan en William doen ook uitstekende zaken met hun klimmersteam.

De strijd om goud en zilver wordt dus nog heel interessant, want Aurel scoort niet heel slecht in de bergen, maar toch wel structureel een stukje minder dan Steven. Morgenavond bij etappe 15, als de tweede rustdag nadert, zal ik de virtuele klassementen en truivoorspellingen meenemen in de berekening, en dan kunnen we iets concreter zien wie er koersen op een goede eindklassering. Kijkend naar de prestaties in de bergritten verwacht ik vooral sprongetjes omhoog van William, Fokke Jan en Raymond. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit voor mij dan ook de laatste dag in de top-5 zal zijn, want ik ga genadeloos de boot in in de bergen… afijn, gelukkig kan ik beter Tourpooltjes organiseren dan winnen ;). Tot morgen!

Roglic en de Tour de France, het is geen gelukkig huwelijk. Gisteren kwam hij ten val, vanmorgen leefden zijn fans (waaronder ondergetekende) nog even tussen hoop en vrees, maar rond een uurtje of half 12 kwam dan toch het bericht dat hij niet meer opstapt vandaag. Eén van de Grote Vier is naar huis, nog drie zijn er over. Roglic is echter niet de enige klassementsrenner die de Tour moet verlaten vandaag, want in de beginfase van de etappe moest Ayuso als allereerste lossen – altijd een slecht teken, maar zeker als je een talentvolle klimmer bent. Hij bleek ziek te zijn, corona, en stapte even later ook af. 2 man uit de top 10 verdwenen dus. Emma en Andreas zijn de grote verliezers in de Tour de Friends, zij hebben als enige twee deelnemers zowel Roglic als Ayuso. De meeste anderen hebben één van beiden, alleen Jolan, Martijn, Raymond en Jesse hebben ze allebei niet. Qua uitvallers doet Raymond het op dit moment het beste, hij mist alleen Pedersen en heeft nog 19 renners over.

Maar alleen finishen levert geen punten op, je wil natuurlijk ook nog dat je renners in de top-20 eindigen. Wie komen daar vandaag voor in aanmerking? Zoals voorspeld was het vandaag spannend tussen de vroege vluchters en de sprinters met inhoud. Er reed een grote groep van 21 weg, en uit die grote groep reed later weer een klein subgroepje van 4 weg, met daarbij Cort, Bernard, Kwiatkowski en Gregoire. Omdat onder meer Adam Yates bij die andere 17 zat, lieten de overige klassementsmannen die groep niet zomaar rijden, zodat ze met nog zo’n 70 kilometer te gaan weer werden ingerekend. De 4 eerder genoemde vluchters hielden heel wat langer stand. Vooral voor Jolan en Jesse was dit een zeer interessant groepje; beiden hebben ze Cort, Jolan heeft daarnaast Gregoire als unieke renner en Jesse heeft als enige Kwiatkowski. Ook Emma en Maarten hebben Cort, en zullen dus ook gehoopt hebben dat de vroege vlucht vooruit zou blijven. Maar lukte dat ook?

Nee, en dat was vooral te wijten aan het weer. Er ontstonden namelijk zowaar waaiers, en een paar interessante namen waaiden eraf. Allereerst misten er een aantal sprinters, waaronder Cavendish, zodat de sprinters die er wél bij zaten door wilden trekken. Daarnaast kon Adam Yates het tempo even niet volgen – waarschijnlijk teveel energie verspild in de sprint. De waaiers kwamen later wel weer bij elkaar, maar de kopgroep was bijgehaald door het hogere tempo.

Op de korte klimmetjes richting het einde vlogen er intussen allerlei sprinters af. Groenewegen, die aanvankelijk wel in de voorste waaier zat, klimt helaas niet goed genoeg om mee te kunnen in dit geweld. Ook renners als Kristoff deden niet mee vandaag. Er probeerden nog diverse mannen aan te vallen in volle finale, waaronder Carapaz en Johannessen, maar uiteindelijk werd er toch gesprint met een uitgedunde groep. Hoewel het pelotonnetje klein was, presteerden er toch een paar heren het om onderuit te kukelen, zodat bijvoorbeeld De Lie en Matthews niet aan sprinten toekwamen. Eigenlijk kwamen er nog maar 4 topsprinters wél aan sprinten toe, en dat waren, in volgorde van finishen, Philipsen, Van Aert, Ackermann en Girmay. Girmay dus vandaag iets minder, maar wel alsnog tot de finish erbij gebleven, dat is meer dan je van de meeste anderen kan zeggen!

Aurel, Martijn en Jesse hebben drie van die vier sprinters vooraan en strijden dus om de dagzege. Uiteindelijk pakt Aurel hem, doordat Coquard toch nog 8e wordt in de achtergrond. Van Gils sprokkelt ook nog wat puntjes mee voor een vijftal deelnemers, maar niet genoeg om Aurel nog te bedreigen.

Door de vierde dagzege van Aurel neemt hij de groene trui weer over van Martijn. In de achtergrond is Jesse bezig met een opmars; hij staat nu 6e, zo hoog heeft hij nog niet eerder gestaan! Morgen en overmorgen gaan we natuurlijk wel weer klimmen, dus dan zullen normaal gesproken William, Andreas en Fokke Jan weer hun slag gaan slaan, al is met name Andreas natuurlijk wel een paar belangrijke mannen kwijtgeraakt. Wat er in de bergen gaat gebeuren, dat zien we de rest van dit weekend. Veel Tourplezier gewenst!

Excuus! Toen gisteren het teamuitje achter de rug was, met bijbehorende afsluiting met karaoke, bedacht ik me dat mijn laptop nog in de kluis lag en een Tour de Friends-update hem dus even niet ging worden. Wat later dan gepland dus, the day after, hier het verslag van etappe 12.

Laten we het eerst eens hebben over een hele reeks uitvallers. Tot en met etappe 10 waren er in de hele Tour nog maar 4 renners naar huis gegaan, die we reeds besproken hadden. Nu is het toch ineens bijltjesdag, of eigenlijk een bijltjes-tweedaagse; zo halverwege de tweede week beginnen steeds meer mannen vermoeid en ziekjes te worden. In de heuveletappe die stiekem toch uitdraaide op een bergetappe, etappe 11, waren we onderweg Declercq, Renard en Izagirre al kwijtgeraakt. Dat heeft verder geen impact op het pooltje. Wél impact heeft het te laat finishen van Fred Wright, die toch al moeite had om mee te komen deze Tour. Emma verliest daarmee dan toch haar eerste renner, en ook meteen haar voorspelling voor de prijs van de Superstrijdlust.

Dit is echter niet de enige truivoorspelling die de prullenbak in gaat, want velen van ons zijn in etappe 12 de rode lantaarn kwijtgespeeld. Morkov besloot om niet meer op te stappen wegens ziekte; Fedorov fietste wel gewoon de etappe uit, maar kwam samen met nog 2 renners (Vermeersch en Kragh Andersen) te laat binnen. 6 van ons hadden ofwel Morkov, ofwel Fedorov als rode lantaarn en kunnen daar dus een nulscore opschrijven. Voor Maarten is het al zijn tweede truivoorspelling die in rook opgaat, want hij had Mads Pedersen als groene trui voorspeld.

Tot slot hebben we onze basisteams nog, ook daar zijn twee relevante uitvallers te benoemen. Jakobsen heeft gisteren zijn dagelijkse strijd tegen de tijdslimiet gestaakt, DNF. Stefan, Jesse en Diana gaan verder met een mannetje minder. Jesse heeft zelfs dubbel pech, want hij verliest ook nog Bilbao wegens ziekte, net als Jolan en William. Onze teams zien er nu als volgt uit (verschillende kleuren grijs alleen om de namen leesbaar te houden):

Dan de etappe zelf. Die was iets minder saai dan overige vlakke ritten, om zowel een goede als een slechte reden. De goede reden was dat er zowaar eens een vroege vlucht op poten werd gezet, waar de mannen een dappere maar uiteindelijk futiele poging deden om uit de klauwen van het peloton te blijven. De slechte reden was een flinke valpartij op 12 kilometer van de finish, waarvan Roglic het belangrijkste slachtoffer was. Hij kwam gehavend en met meer dan 2 minuten tijdverlies aan de meet. De Grote Vier lijken nu dan toch echt de Grote Drie te zijn geworden, maar laten we omwille van de koers hopen dat Roglic in ieder geval verder kan fietsen en nog een degelijk klassement kan rijden. Ook een paar andere renners gingen overigens onderuit, waaronder Vauquelin en Lutsenko, maar ook zij zijn nog wel gefinisht.

De etappe werd opnieuw gewonnen door Girmay, de verrassende Eritreër pakt alweer zijn derde. Bijzonder hoe in Afrika – niet eens alleen in Eritrea – deze man letterlijk volle bioscoopzalen trekt momenteel. Zijn successen konden weleens goed zijn voor de verdere mondialisering van de sport, ook aan de absolute top. Van Aert werd tweede, maar werd gehinderd door Demare, die daardoor zijn derde plaats in de rangschikking verloor aan Ackermann. Ook Cavendish werd gedeclasseerd, we zien deze Tour veel van dat soort fratsen. Dat brengt ons op deze uitslag:

Martijn pakt daarmee zijn derde dagzege, genoeg om de groene trui over te nemen van Aurel (omdat een van zijn drie dagzeges gedeeld was met Emma). Verder zien we geen grote verschuivingen, zoals hieronder te zien is:

Ook vandaag is het weer behoorlijk vlak, met wel af en toe een heuveltje. Op papier weer heel geschikt voor de man in het groen, Girmay, maar er wordt toch ook gespeculeerd over een vroege vlucht in plaats van een sprint. Philipsen is immers twee ploeggenoten kwijt die niet meer kunnen achtervolgen vanuit het peloton, en voor Girmay wordt het makkelijker om de groene trui te verdedigen als er een vroege vlucht weg blijft. Of zal hij toch wel heel graag voor nummer 4 willen gaan? De tijd zal het leren. Vanavond ben ik er in ieder geval wel tijdig bij, dus tot dan!

Het etappeprofiel van vandaag schreeuwde wat mij betreft ‘vluchtersrit’. De meningen elders waren daarover echter verdeeld; de diverse kortere klimmetjes in de slotfase waren zeker niet simpel, en zouden ook zomaar een prooi voor de hoge heren in het klassement kunnen zijn. De strijd om de vroege vlucht wees in eerste instantie op het gelijk van degenen die voor de vluchters gingen. Diverse mooie groepjes reden weg met enkele van de sterkste vluchters van deze Tour, zoals Vauquelin, Lazkano, Healy en Pidcock. Het probleem was echter dat Pogacar andere plannen had. Hij zette zijn knechten op kop van het peloton en hield het gat met de vroege vluchters altijd rond de twee minuten. Toen de beklimmingen aan de horizon opdoemden bleek de vlucht allang tot falen gedoemd. Als laatste werd Healy ingerekend en daarna was het aan de klassementsrenners.

Pogacar zette aan, en niemand kon direct volgen. Even leek het op een herhaling van deze Giro, waarin hij heer en meester was. Maar langzamerhand verloor hij weer wat van zijn vergaarde voorsprong op Vingegaard. Voor de vierde maal op rij lijkt het uit te draaien op een tweestrijd tussen deze twee kemphanen, waarover we al veel gezien en gelezen hebben. Het mooie is echter dat er nu meer gebeurde in de achtergrond; Pogacar en Vingegaard konden niet teveel naar elkaar kijken, want ook die andere twee van de Grote Vier, Evenepoel en Roglic, hielden de schade heel behoorlijk beperkt tot een slordige halve minuut. Hoewel Roglic nog wat materiaalpech had in volle finale, finishte hij ook nog binnen afzienbare tijd.

Vingegaard won ook nog het sprintje van Pogacar, zodat de vroege aanval van laatstgenoemde uiteindelijk geen enkele tijdwinst oplevert, zelfs een paar seconden verlies. De vele klassementsrenners die volgden waren goed nieuws voor onze Tour de Friends-deelnemers die wat meer op de bergen gefocust zijn, met name Steven, William, Andreas en Fokke Jan. Maar wie van die vier heeft vandaag gewonnen?

De winnaar van vandaag is Steven! Hij scoort 135 punten, de hoogste dagscore tot nu toe, met maar liefst 9 renners bij de bovenste 12 (en 11 bij de bovenste 20). Hij neemt ook de bolletjestrui over van Jolan na diens hoge score in de openingsetappe, een knappe prestatie.

Aurel blijft aan de leiding, maar lijkt op Pogacar, in die zin dat voor het eerst barstjes beginnen te komen in zijn aura van onoverwinnelijkheid. Steven heeft daarin de rol van Vingegaard; hij begon nog niet flitsend, maar blijkt het sterkste klassementsteam te hebben en kan nog een heel serieuze uitdaging gaan vormen in de komende anderhalve week. De Tour is nu op de helft, nog 10 etappes en het eindklassement + truivoorspellingen te gaan, en de voorzichtige conclusie is dat zowel de Tour de France als de Tour de Friends uitdraaien op een spannende tweestrijd. Of zijn er toch nog andere kapers op de kust?

We gaan het morgen zien, met dan weer een vlakke rit op het programma. Ik ben er dan waarschijnlijk pas later op de avond, in verband met een teamuitje, maar mocht ik toch eerder tijd hebben, dan zien jullie hem wel verschijnen. Tot gauw!

Soms kan de koers volgen heel frustrerend zijn. Niet alleen als je hopeloos achter de feiten aan kwakkelt bij de Tour de Friends, maar ook als je het pooltje even uit je hoofd zet en als neutrale kijker probeert van de koers te genieten. Vandaag was beslist zo’n dag. De etappe leidde vandaag naar Saint-Armand-Montrond, en kenners zullen dan onmiddellijk een lampje in hun hoofd aan voelen gaan: was dat niet die epische rit in 2013 waar Mollema 1,5 minuut pakte op Froome en 10 minuten op Valverde in een waar waaierspektakel? Jazeker! Hoewel Froome die Tour nog wel won werd het wel ineens weer een stukje spannender, en dat alleen al was reden genoeg om heel blij te worden van die ontwikkeling, zelfs zonder oranje bril. Ook vandaag werd er dan ook gehoopt dat ze de boel uiteen zouden slaan en er flinke tijdsverschillen zouden ontstaan.

Zo ver mocht het helaas niet komen. Het was eigenlijk een beetje als een stuk vuurwerk dat het niet bleek te doen. Je zag de lont branden en langzaam kleiner worden, wachtte op de explosie, maar er kwam niks. Zo fietsten de heren renners in volle vaart af op Issoudun, sloegen de bocht om richting de open velden, en toen gingen ze weer breeduit. De wind was net niet sterk genoeg, of net niet uit de juiste richting, of ze durfden gewoon niet volop oorlog te maken. Moeilijk te zeggen. In ieder geval, jammer dan, massasprintje.

Wie dat massasprintje overigens niet meer meemaakte was Aleksandr Vlasov. Goed, hij is geen sprinter, dus voor vandaag zouden we hem sowieso niet hebben opgeschreven. Niettemin is het noemenswaardig; hij ging hard onderuit in de Strade Bianche-rit van afgelopen zondag, finishte nog wel, maar besloot na de rustdag om niet meer op te stappen. Roglic moet het dus doen met een belangrijke knecht minder, en Fokke Jan, Martijn, Maarten en Diana moeten het doen met een man minder in hun pooltje. Voor Diana betekent dat overigens de eerste uitvaller; alleen Emma en Andreas hebben nog een compleet team van 20.

De etappe werd uiteindelijk gewonnen door Philipsen. Hij was vorig jaar constant en oppermachtig, maar moest dit jaar Girmay, Groenewegen en Cavendish al eens voor zich dulden. Nu pakt hij dan toch zijn eerste Touretappe van het jaar mee. Girmay wordt wel weer 2^e, opnieuw een flinke sloot punten voor het goudhaantje van Aurel en Jesse, maar ook de 3^e plaats van Ackermann (eveneens categorie 3) mag er zijn voor Martijn en mij.

Martijn pakt uiteindelijk de dagwinst vandaag! Weliswaar levert Ackermann 5 punten minder op dan Girmay, maar de 15 punten voor Bennett geven uiteindelijk de doorslag, zelfs al scoort Coquard ook meer dan De Lie. Jesse en ik stranden op de plekken 3 en 4 in de daguitslag.

In het klassement is nog wel iets interessants aan de hand. Aurel staat weliswaar voorlopig op eenzame hoogte, maar de nummers 2 en 3, Steven en Martijn, staan door de dagwinst van Martijn binnen 10 punten van elkaar; de nummers 4 en 5, ik en Emma, staan ook binnen 10 punten van elkaar; en de nummers 6 t/m 11 (!) staan met zijn allen binnen 10 punten van elkaar. Op diverse fronten dus een heel spannende strijd nu we bijna halverwege de Tour zijn. Morgen gaan we verder met een heuvelrit, dat zou zomaar eens een vluchtersgroep kunnen worden. Tot dan!

De Strade Bianche is de mooiste eendagskoers van het jaar. Vind ik zelf. Over diverse onverharde stroken en listige heuveltjes in het hart van Italië wordt deze koers jaarlijks verreden in het voorjaar, en bijna altijd is dat garantie voor spektakel. De editie van de Tour van dit jaar laat echter zien dat een dergelijk parcours niet alleen in Italië, maar ook in Frankrijk uit te tekenen is. Zo op de dag voor de eerste rustdag is dat een perfecte gelegenheid om volle bak te koersen voor alle typen renners. Waar de koers in Oostenrijk vandaag stil heeft gelegen door een tragisch dodelijk ongeval van André Drege, een Noorse renner uit het continentale circuit, ging men in Frankrijk er wel tegenaan. The show must go on!

Het duurde om te beginnen een hele tijd voor er een vroege vlucht los kwam van het peloton. Niet dat ze het niet probeerden, zoals in vlakke ritten de laatste tijd vaak het geval is, maar ze kwamen simpelweg niet weg. Uiteindelijk reed er dan toch een groep weg, maar of die weg zou blijven was lange tijd niet evident. De klassementsmannen besloten namelijk op meerdere momenten om elkaar te gaan bestoken met allerhande aanvallen, ondersteund door hun ploegmakkers. Pogacar, Evenepoel en Vingegaard trokken allemaal ten strijde op de heuveltjes en grindpaden die we onderweg tegenkwamen. Alleen Roglic leek toch opnieuw de zwakste van de Grote Vier en moest een paar keer passen; bovendien kwam zijn ploegmaat Vlasov hard ten val, toch een belangrijke kracht voor het klimwerk dat ons nog wacht deze Tour. Een paar knechten van Pogacar oogden ook kwetsbaar. Desondanks schoof alles na verloop van tijd wat meer in elkaar, waardoor de gelosten terug konden komen.

Vooraan werd er natuurlijk nog wel volop gestreden om de winst. Aanvankelijk lag Stuyven er het beste voor, maar die strandde in het zicht van de haven. De mannen die toen nog over waren hebben allemaal een degelijk eindschot, maar de verrassende Fransman Anthony Turgis was uiteindelijk de sterkste. Hij liet zich al een paar keer zien in de massasprints, maar dit terrein beheerst hij dus ook, op een niveau dat we nog niet van hem gezien hadden. Dat Turgis zo sterk zou zijn hadden wij in ieder geval geen van allen voorzien, want niemand had hem in zijn team. De nummers 2 en 3, Pidcock en Gee, waren wél door meerderen van ons gekozen. Vooral Aurel, Jolan, Steven en Maarten doen goede zaken vandaag, want zij hadden die allebei.

Aurel pakt uiteindelijk de dagwinst, omdat ook Girmay wederom voorin te vinden is in de tweede groep, en hij wint het sprintje bovendien van die groep. Die dekselse Eritreër is toch zijn gewicht in goud waard dit jaar. William doet ook goede zaken, omdat die naast Gee ook Healy heeft. Als we kijken naar kwantiteit in plaats van kwaliteit, dan scoort Stefan vandaag het beste, met als enige 5 mannen bij de beste 20 vandaag, waaronder Matthews, Fuglsang en Gaudu. Dat zijn drie renners die tot op heden totaal niet in vorm leken, maar zich dan nu toch in beeld laten zien. Verliezer van de dag is Andreas, die een pijnlijke nulscore behaalt vandaag, de eerste van dit jaar.

Met zijn derde dagwinst loopt Aurel nog een stukje verder weg van de concurrentie, en neemt hij bovendien de groene trui over van Jesse. Om een Merckxiaanse ‘grand slam’ ervan te maken zou hij nog wel een keer die score van 133 punten moeten verbeteren die Jolan in de openingsrit neerzette; afgezien hiervan krijgt hij voorlopig weinig concurrentie… Dit neemt niet weg dat Steven ook een degelijke score behaalt vandaag en zijn tweede plek weer wat verstevigt. Emma heeft een slechte dag en ziet Martijn haar voorbij gaan. Andreas keldert door zijn nulscore van plek 6 naar 9. Ook onderin is het wel interessant, want Stefan komt door zijn betere score van vandaag op gelijke hoogte met Diana, zodat het voorlopig gelijkspel is in de strijd om de rode lantaarn.

Morgen is de eerste rustdag, een mooi moment om in het kader van de beloofde extra lange update ook eens de rennersscores tot nu toe onder de loep te nemen. Hoe ziet het ideale team tot nu toe eruit, en welke renners vallen juist nog tegen?

Het zal niemand verbazen dat Girmay met afstand de beste keuze was tot nu toe. Sterker nog, hij is vrijwel eigenhandig verantwoordelijk voor de suprematie van Aurel dit jaar; als we zijn prestaties zouden wegdenken zou Aurel subiet wegzakken naar plek 3. Die nog grotere verrassing, etappewinnaar van vandaag Turgis, staat op plek 2. We zullen ons allemaal wel een beetje voor onze kop slaan dat we die hebben laten schieten. Bovendien vinden we verder veel sprinters en aanvallers, en nog wat minder klassementsrenners, wat logisch is zo vroeg in de Tour. Niettemin staan Pogacar en Evenepoel al in de top-10, die blijken hun HC-categorisering meer dan waard voorlopig. Iedereen in categorie HC en 1 is overigens al van de 0 af, al zal Pedersen door zijn vroege valpartij blijven steken op 26 punten en zitten er in C1 nog wel vijf renners onder de 10 punten, met Simon Yates als hekkensluiter met 2.

Voor de liefhebbers is de file ook te downloaden, dan kunnen jullie er morgen tijdens de rustdag wellicht ook nog even mee spelen. Normaal mailde ik die natuurlijk altijd, dus ik kan me voorstellen dat jullie de file al een beetje misten. In ieder geval, tot dinsdag bij de rit naar Saint-Armand-Montrond, een vlakke rit met kans op waaiers!

Recent is levende legende Peter Sagan met pensioen gegaan, de drievoudig wereldkampioen van halverwege vorig decennium. Sagan stond tijdens zijn carrière bekend als een begenadigd puncher, met name goed in sprintfinales met wat heuveltjes, al was hij veelzijdig genoeg om op veel soorten terreinen uit de voeten te kunnen. In de Tour won hij zevenmaal de groene trui, en in de Tour de Friends was hij jarenlang vaste waarde in HC, waar hij dan alsnog door (bijna) alle deelnemers werd gekozen. Waarom vertel ik dit? Omdat het etappeprofiel van vandaag een typische Sagan-etappe was geweest. Redelijk vlak, maar zeker geen biljartlaken, met diverse korte klimmetjes en een licht heuvelachtige finale.

Dat pure sprinter Cavendish dus geen nummer 36 aan zijn palmares kon toevoegen was zonneklaar. Normaal gesproken zou wel Mads Pedersen een belangrijke kanshebber zijn voor vandaag. Maar helaas, hij had teveel last van zijn valpartij in de rit die Cavendish won, en is vandaag niet meer opgestapt. Stefan, die inmiddels heeft toegegeven dat zijn keuze voor de eerder al uitgevallen Casper Pedersen inderdaad een vergissing was, zal opgelucht ademhalen. Helemaal gunstig is het voor Emma, Andreas en Diana, die als enige 3 deelnemers nog een volledig team van 20 hebben.

Van de rit zelf heb ik niet bijzonder veel kunnen zien, maar wat ik heb begrepen is dat Abrahamsen weer eens kilometers voor het peloton uitreed. Best een aanzienlijke kans dat hij de prijs voor de Superstrijdlust in ontvangst mag nemen aan het einde van deze Tour, wat overigens niemand van ons had voorspeld. Die 50 punten kunnen we dus vermoedelijk op onze buiken schrijven. Nadat Abrahamsen was ingelopen waren het inderdaad de punchers die vooraan te vinden waren. Geen Cavendish dus, ook geen Groenewegen, maar die andere sprinter die al eens gewonnen had verteert wél heel goed een heuveltje: onze donkere Afrikaan, Biniam Girmay. Girmay verslaat de hele Belgische armada, en Aurel en Jesse zijn opnieuw spekkoper.

Zoals hierboven te zien is pakken ze echter geen van beiden de dagwinst. Die is voor Martijn, die de nummer 1 miste, maar wel als enige de nummers 2, 3, 4 en 5 had. Ten opzichte van Aurel maakt hij vooral het verschil met De Lie en Ackermann.

De dagwinst van Martijn brengt hem naar plek 4 in het klassement, op schootsafstand van het podium. Aurel begint nu echt duidelijk weg te lopen van de rest; is zijn vijfde eindzege in de Tour de Friends in de maak? Steven heeft een wat mindere dag, en ziet vooral Emma heel dicht naderen voor de tweede plek. Verder naar onderen zijn de verschuivingen kleiner, en ook de groene trui en bolletjestrui veranderen niet van eigenaar.

Morgen zijn we er dus weer, dan gaan we lekker onverhard terrein over. Tot dan!

Iets later dan gebruikelijk, ook iets korter dan jullie gewend zijn, maar toch even een update! De Grote Vier maakten er vandaag in de tijdrit een mooi spektakel van, door inderdaad de eerste vier plekken te bezetten in de daguitslag. Het is ook wel bijzonder dat de beste klimmers van dit moment ook de beste tijdrijders zijn. Evenepoel won de etappe, zoals het de wereldkampioen betaamt. De daguitslag ziet er als volgt uit:

Aurel pakt dus zijn tweede dagzege, de eerste alleen voor hemzelf. Logischerwijs behoudt hij ook de leiding in het algemeen klassement. Ook verderop zijn er relatief weinig verschuivingen, maar Fokke Jan en William maken wel een sprongetje omhoog:

Ook morgen zal ik de update kort houden, maar zondag krijgen jullie een extra lange van me na de Strade Bianche-achtige rit. Tot gauw!

De zesde etappe is voor de derde maal deze Tour een vlakke rit, en we weten inmiddels dat het geen sinecure is om daar nog een beetje spektakel van te maken. De vorige twee keer moesten ze de vluchters bijna vooruit schoppen, en ook dit keer lieten een paar potentiële avonturiers al binnen enkele kilometers zich weer terugzakken. Toch was er met nog ongeveer 70 kilometer te gaan toch ineens een moment van leven in de brouwerij. Het waaide namelijk net hard genoeg, en de ploeggenoten van Vingegaard en Evenepoel besloten waaiers te gaan trekken. Dat slaagde eventjes heel behoorlijk; Pogacar kon goed mee, maar al zijn ploeggenoten wapperden eraf, waaronder Ayuso, Almeida en Adam Yates. Het had interessant kunnen worden om ze uit het klassement te rijden, en het had ook een risico kunnen vormen als hij lek zou rijden of zou vallen.

De mannen van Emirates hadden echter geluk dat ook het halve sprintersgilde even niet kon volgen. Met flinke assistentie van een breed scala aan hardrijders wisten ze het gaatje van maximaal een halve minuut redelijk snel weer te dichten. Andreas, die al die heren van Emirates in zijn team heeft, zal opgelucht adem hebben gehaald. Na een kwartiertje volle bak koersen keerde de rust dus weer, en mochten we ons gaan opmaken voor massasprint nummer 3. De eerste twee sessies eindigden toch wel vrij verrassend en historisch met de eerste zege voor Girmay en de vijfendertigste voor Cavendish. Zou een van de topfavorieten het nu wel waar weten te maken? Philipsen, die vorig jaar de groene trui won? Of toch Pedersen, ondanks zijn zware val van gisteren?

De valpartijen van vandaag komen in ieder geval op andere namen te staan. Een stukje voor de finish gaan de heren van Uno-X onderuit, waaronder geen sprinter, maar wel Johannessen. Geen aangenaam nieuwtje voor Aurel en mij, maar hij kan verder. Iets verderop gingen ze bij EF-Education onderuit, waarbij Marijn van den Berg het voornaamste slachtoffers is. Ook die fietst weer verder, maar Aurel, Martijn en Raymond zien de sprintkansen van de Nederlandse outsider in rook opgaan. Bettiol en Bardet schijnen ook bij deze valpartij te liggen, maar op het oog zonder erg. Uiteindelijk is het echter niet een Nederlandse outsider, maar een Nederlandse wereldtopper die de ritzege in de wacht sleept voor de chauvinistische kijkers onder ons (waar ik stiekem zeker toe behoor). Groenewegen wint de rit, mooi om te zien!

8 van de 14 deelnemers aan de Tour de Friends hadden Groenewegen in hun team. Als we dan verder kijken naar wie hij verslaat, Philipsen op 2 en Girmay op 3, dan is Jesse de enige die ze alle drie heeft. Hiermee komt hij op een voorsprong die niemand hem meer uit handen neemt; ik kom zelf nog dichtbij door De Lie en Ackermann, maar de paar sprokkelpuntjes door de lead-out van Van der Poel geven de doorslag. 106 voor Jesse, 103 voor mij. Jesse verstevigt hiermee zijn groene trui, terwijl Aurel met 100 punten als derde eindigt in de etappe-uitslag en zijn gele trui meer dan prima consolideert. Voorlopig lijkt hij licht favoriet te zijn voor een nieuwe zege in de Tour de Friends, al kan er nog van alles gebeuren natuurlijk.

De komende dagen gaan we weer een heel ander beeld zien, want er staat een tijdrit op het programma in etappe 7, gevolgd door een heuvelrit in etappe 8. Beide etappes duurt het mogelijk iets langer voor ik een update post dan jullie van mij gewend zijn, aangezien ik beide dagen niet thuis ben rond dit tijdstip. Ik zal proberen jullie zo goed mogelijk van informatie te voorzien, al dan niet met een begeleidend verhaaltje erbij. Hoe het ook zij, maak er een mooi (Tour-)weekend van!

Na al het klimgeweld van gisteren hadden we vandaag weer een vlakke rit op het programma. Wie vlakke rit zegt, zegt natuurlijk massasprint, maar ditmaal waren er zowaar twee renners die daar geen directe boodschap aan bleken te hebben, namelijk Russo en Vercher. Geen renners die impact zouden kunnen hebben op ons pooltje, al was de kans natuurlijk heel klein dat deze twee vluchters sowieso iets zouden kunnen uithalen in een rit als deze. Desondanks is het wel leuk dat in ieder geval íemand nog zijn best doet om de sprint te ontregelen.

Dat lukte natuurlijk niet, al ruim voor de finish waren de twee bijgehaald. Daarna waren er helaas ook weer een paar valpartijen, een beetje een noodzakelijk kwaad met al dat gedrang in het peloton. Kristoff leek even een belangrijk slachtoffer hiervan te worden, want hij greep naar zijn arm en stond een tijdje stil; voor 6 van ons, die Kristoff in hun team hadden, toch een spannend moment. Hij stapte echter weer op en wist zelfs nog terug te keren naar het peloton samen met een knecht, nog op tijd voor de definitieve finale. Ook Laporte viel nog, maar die heeft niemand, dus dat is voor ons misschien minder interessant; bovendien keerde ook hij terug naar het peloton.

Dan dus de sprint. De winnaar van de rit is niemand minder dan… Cavendish!? Is het weer 2009 en is iemand ons dat vergeten te vertellen? Nee, hij kan het nog steeds, ook op zijn oude dag. Toch wel een daverende verrassing voor iedereen behalve Raymond en Diana, die zelfs nu nog genoeg vertrouwen hadden in de ‘Manx Missile’ om hem in hun teams op te nemen. Nummer 35 voor de beste sprinter in de wielergeschiedenis, daarmee is hij nu echt Merckx voorbij en heeft hij het record alleen op zijn naam. Opnieuw wielergeschiedenis dus na de vorige massasprint, die voor het eerst door een Eritreër gewonnen werd.

De dagwinst is echter niet voor Raymond of Diana, want er eindigen nog een hele hoop andere veelgekozen sprinters bij de bovenste 20. Belangrijkste ontbrekende naam is Pedersen, die zelf ook werd opgehouden door een valpartij ergens. Voor de rest zaten de meeste grote namen erbij. In totaal heb ik het meeste van deze namen, 7 in totaal, waaronder ook een paar renners uit lagere categorieën, namelijk Kristoff, Ackermann en Thijssen. Dit is ruimschoots voldoende om me aan de eerste dagzege van deze Tour te helpen! Martijn eindigt als tweede in de daguitslag, de enige andere boven de 100 punten vandaag, voor Jesse met 88.

De derde plaats in de rituitslag voor Jesse is genoeg voor hem om de groene trui weer terug te pakken van Steven. Er is nog niemand met twee dagzeges, en geen dagwinnaar die al eens tweede werd in een rituitslag, dus blijkt deze derde plaats ineens van belang. Aurel behoudt echter de leiding in het algemeen klassement, en verstevigt die leiding zelfs iets, doordat Maarten een slechte dag heeft en helemaal wegzakt naar plaats 7. Steven doet het wel prima en staat nu tweede (maar komt dus 4 puntjes tekort om de groene trui vast te houden). Martijn en ik profiteren allebei van onze ruime sprintersselectie; Martijn staat daardoor voor het eerst dit jaar virtueel op het podium, en ik heb de aansluiting met de middenmoot teruggevonden. Verliezer van de dag is William; zoals wel vaker heeft hij niet bijzonder veel sprinters, en daardoor zakt hij naar plek 9.

Morgen vermoedelijk nog zo’n sprint, er zijn er lekker veel dit jaar. Hopen op zo min mogelijk valpartijen en een eerlijke rechte lijn voor iedereen. A demain!

Kijk, dat is nou een etappeprofiel om je vingers bij af te likken. En dat zo vroeg in de Tour, atypisch. Vandaag stond de eerste serieuze bergrit op het programma, nadat we afgelopen weekend al enkele schermutselingen hadden gezien tussen de klassementsmannen (en zelfs gisteren eigenlijk nog een beetje, met Carapaz die op positionering de gele trui pakte). Eigenlijk is het geen seconde echt vlak geweest, vanaf de start was het pieken en dalen, van Italië naar Frankrijk. Nog vóór we van start gingen was er al wel weer een uitvaller te betreuren, namelijk Casper Pedersen, die gisteren hard onderuit ging en even groggy erbij zat. Het is niet de eerste uitvaller van de Tour, want dat was Gazzoli, maar wel de eerste met impact op ons pooltje. Stefan had namelijk de ‘verkeerde’ Pedersen in zijn team, en heeft nu nog 19 renners over.

In de rit zelf ontstond een omvangrijke kopgroep van 18, met daarin een heleboel interessante namen voor het pooltje. Onder meer Mathieu van der Poel, Gaudu, Williams, Cristian Rodriguez, Lazkano en Johannessen waren vooraan te vinden. Aanvankelijk zat ook Rui Costa bij die 18, maar die liet zich als eerste weer terugzakken naar het peloton, zodat er 17 overbleven. Dat was een teken aan de wand: Costa moest knechten voor kopman en gele trui Carapaz, oftewel, de klassementsrenners gingen de heren vooraan vandaag weinig ruimte gunnen. Inderdaad werd het nooit meer dan 3 minuten verschil. Lazkano hield het langst stand, maar tot verdriet van Andreas en mij werd hij ruimschoots voor de top van de Galibier bijgehaald.

Toen werd het echt oorlog. UAE-Emirates bewees dat ze met afstand het sterkste team zijn in deze Tour; onder afwisselend beulswerk van Ayuso en Almeida moest de ene na de andere kopman eraf. Carapaz verspeelde zijn gele trui, Bardet heroverde hem niet, Simon Yates herhaalt niet zijn mooie klassement van vorig jaar, Geraint Thomas is nu echt te oud, Jorgenson is niet zo sterk als zijn kopman. Heel veel van onze vragen worden vandaag beantwoord. De 8 beste klimmers net onder de top van de Galibier: Ayuso, Almeida, Pogacar, Vingegaard, Evenepoel, Roglic, Landa en Carlos Rodriguez. Vlak onder de top plaatste Pogacar zijn tweede splijtende demarrage van deze Tour, en in tegenstelling tot afgelopen zondag kon Vingegaard nu niet volgen.

In de afdaling naar de finish werd het nog wel even spannend. Vingegaard leek eerst tot op een paar seconden terug te komen op Pogacar, maar verloor daarna toch terrein op de Girowinnaar. Laatstgenoemde kon uiteindelijk relatief gemakkelijk de etappe op zijn naam zetten, maar voor de Tour de Friends maakt dat niet extreem veel uit, omdat we hem toch allemaal hebben. Welke namen daarachter maken wél wat meer uit, en wie profiteert daar het meeste van?

Dat leek lange tijd Andreas te zijn, die de nummers 1 t/m 6, 8 en 10 in zijn team heeft. Steven mist, ten opzichte van Andreas, Ayuso, maar sprokkelt nog wel een berg puntjes in de tweede helft van de top-20, dankzij Jorgenson, Bernal en Gee. Daarmee steekt Steven hem toch nog voorbij, een mooie prestatie. Omdat het bijna allemaal HC- en C1-renners zijn komen ze niet in de buurt van het puntenrecord voor een etappe, maar we zijn wel eindelijk in het domein van de solide 100+-scores beland, dat geldt tenminste ook voor Fokke Jan, Aurel, Emma en Maarten.

Jolan is de verliezer van de dag; na zijn uitstekende begin blijkt hij nu toch echt te veel klassementsmannen te missen, en daarmee verspeelt hij ook de leiderstrui. Hij zakt naar plek 6, maar omdat Steven 130 punten had vandaag tegenover de 133 punten van Jolan in etappe 1, behoudt hij wel de bolletjestrui. We hebben sowieso nu 3 verschillende truiendragers: Aurel voert na vandaag het algemeen klassement aan, en is dus weer terug op zijn vertrouwde positie van vorig jaar, terwijl Steven naar plek 3 stijgt en de groene trui overneemt (5e etappescore in etappe 3, beter dan Jolan of Jesse in niet-gewonnen etappes). Achteraan blijft het ook spannend; Raymond heeft een wat betere dag en probeert de aansluiting met de middenmoot te vinden, terwijl ik Jesse voorbij steek. Stefan zakt nog wat verder weg, maar houdt wel Diana achter zich.

De klassementsmannen zullen zich de komende dagen weer wat meer koest gaan houden, want we gaan op Franse bodem over op een tweeluik aan massasprints, als er geen hele gekke dingen gebeuren vanuit de vroege vlucht en/of waaierspektakel tenminste. Veel Tourplezier en tot morgen!

Na een enerverend openingsweekend hadden we vandaag een wat kalmere etappe. Het was de langste etappe van de Tour, een slordige 230 kilometer ver, naar het prachtige Turijn. Onderweg had werkelijk helemaal niemand zin om voor Jan met de korte achternaam in de vroege vlucht te gaan zitten, en dat is natuurlijk heel begrijpelijk. Abrahamsen en Kulset probeerden het heel even, maar zagen snel in dat het een stompzinnig idee was om dat met zijn tweeën te gaan proberen tegen een heel peloton dat graag eindelijk die eerste massasprint wil zien. En dus lieten ze zich weer uitzakken – of eigenlijk bleven ze gewoon plompverloren naast de weg staan tot het peloton weer aan kwam fietsen. Geen echte kopgroep dus vandaag, maar een heel langzaam crescendo op weg naar de massasprint.

Zoals wel vaker in de Tour was het een behoorlijk chaotische massasprint, met een paar valpartijtjes, ontsporende treintjes en verrassende namen op de voorposten. Philipsen, de gedoodverfde favoriet, was nergens te bekennen; vermoedelijk ergens opgehouden door een van de crashes of andere schermutselingen. Ook Kristoff werd wel naar voren gebracht door zijn knechten, maar was ineens spoorloos verdwenen na een valpartij aan de rechterkant van de weg. Wie wél vooraan zaten waren de mannen van Intermarché. Teunissen lanceerde Thijssen heel netjes, maar helaas eigenlijk te vroeg, zodat ze samen stilvielen toen het er écht om ging in de laatste paar honderd meter. Hun ploeggenoot Girmay timede het wél heel netjes, en maakte het verrassend af. De allereerste ritzege in de Tour voor Eritrea, toch wel heel bijzonder.

Aurel en Jesse zullen juichend voor de tv hebben gezeten, want zij scoren 40 heel verrassende punten met Girmay in deze etappe. Ze zullen juist afgelopen zaterdag op hem gerekend hebben, omdat hij eigenlijk normaal meer een puncher is dan een vlakke sprinter, maar juist in de vlakke massasprint slaat hij toe. De tweede plaats van Gaviria had al helemáál niemand verwacht, in die zin dat we hem met zijn allen geskipt hebben dit jaar. Pas daarna kwamen de verwachte namen: De Lie, Pedersen, Groenewegen.

De dagzege is vandaag voor niemand minder dan Jesse! Hij behaalde al driemaal de rode lantaarn in de Tour de Friends, maar heeft het dit jaar echt serieus aangepakt en laat zien dat hij niet van plan is een vierde rode lantaarn op zijn naam te schrijven. De eerste dagwinst is dus alvast binnen. Mijn sprintersteam, waarvoor ik gisteren al waarschuwde, eindigt op plaats twee vandaag; ik had stiekem nog iets meer gehoopt, maar toch biedt het een sprankje hoop. Aurel, Andreas en Steven scoren ook nog netjes, boven de 70 punten vandaag.

Jolan behoudt vandaag echter de leiding in het klassement! Hij vergroot zijn voorsprong op Maarten en William, die juist iets minder voor de dag komen in de sprint, maar ziet wel Aurel heel dicht naderen door Girmay. Jesse springt met zijn dagwinst van plek 13 naar plek 9. Stefan scoort vandaag niet veel punten, hij heeft vrij weinig sprinters en de sprinters die hij wél heeft, worden veelal net gehinderd door een valpartij. Daarmee zakt hij wat weg naar plek 11. Ikzelf schud na een wat betere dag de rode lantaarn van me af; 12e voorlopig. Onderaan zijn de verliezers vooralsnog Raymond en Diana, zij staan nu op de onderste twee plaatsen.

Morgen gaan we de eerste écht serieuze bergetappe krijgen, dus tijd voor de klassementsmannen. Hoe zullen we het er dan met zijn allen van afbrengen? We gaan het zien. Tot dan!

Met de onverwachte Bardet in de gele trui trok vandaag het peloton verder de Italiaanse heuvels in, langzaam maar zeker onderweg naar het thuisland van de Tour. Het parcours beloofde vandaag opnieuw mooie koers op te leveren; vergeleken met gisteren waren de beklimmingen wel minder lang, maar ook iets steiler en iets verder in de finale. Opnieuw een mooie strijd tussen de punchers en de vluchters dus, zou je zeggen.

Dat kwam inderdaad zo uit. Al vroeg in de rit werd er opnieuw een stevige kopgroep geformeerd van 11 renners, met daarbij ook 2 Nederlanders, al zijn Welten en Teunissen niet zulke klasbakken als Frank van den Broek. Stefan zal het daarmee oneens zijn trouwens, want hij heeft unieke renner Teunissen in zijn team. Belangrijke namen voorin zijn verder Vauquelin, vooral voor Emma en Aurel, Houle, unieke renner van Martijn, en Cristian Rodriguez, unieke renner van Fokke. De meeste deelnemers zullen denken ‘shit, verkeerde Rodriguez’, want de bij ons veel populairdere Carlos zat gewoon braaf in het peloton vandaag. Verder nog noemenswaardig is de aanwezigheid van Abrahamsen, niet zozeer voor ons pooltje, wel omdat hij dit jaar de obligate vroege drager van de bollentrui is, een opvolger van bijvoorbeeld Powless en Ide Schelling. Die zal wel moe zijn na dinsdag.

Maar ging de kopgroep het redden om vooruit te blijven, zoals Bardet en Van den Broek gisteren? Aanvankelijk leek dat gemakkelijk te lukken, want de voorsprong liep met nog 65 kilometer te gaan op richting de 9 minuten. Maar toen besloot Lotto-Dstny toch ineens oorlog te maken, waarschijnlijk in dienst van Maxim van Gils. De minuten vlogen eraf, meer dan je zou verwachten op basis van de befaamde ‘Wet van Herbert’, en toen werd het toch nog eventjes spannend op de flanken van de San Luca. Daar viel het echter weer helemaal stil bij de favorieten, terwijl de koplopers elkaar juist begonnen te bestoken met allerlei aanvallen, zodat ze noodgedwongen flink tempo moesten maken. Met nog 20 kilometer te gaan was er zekerheid dat de kopgroep het zou halen, en mochten dus vooral Emma, Aurel, Fokke en Stefan hopen op een mooie slag in ons pooltje.

Op de laatste passage van de San Luca werd duidelijk dat Vauquelin met afstand de sterkste was in de kopgroep. Hij reed uiteindelijk bijna een minuut weg van de rest, en behaalt hier de mooiste zege van zijn nog jonge carrière. Dat de kopgroep niet meer werd bijgehaald betekent echter niet dat het peloton stilzat, want Pogacar en Vingegaard deelden vast een eerste prikje uit aan de concurrentie. Ze reden op volle snelheid weg op het slotklimmetje en lieten de andere favorieten achter zich. Pijnlijk voor Jolan en mij, want wij hebben als enigen Vingegaard niet (Pogacar heeft iedereen). De twee worden uiteindelijk nog bijgehaald door Carapaz en Evenepoel, die beiden ook goed in vorm blijken en iets beter daalden vandaag. Wat betekent dit koersverloop in totaal voor de daguitslag?

Dit betekent dat etappe 2 eindigt in een gelijkspel! Emma en Aurel zaten nog even in spanning af te wachten omdat de nummers 18 t/m 20 even op zich lieten wachten in de daguitslag, maar die maken geen verschil meer tussen de twee. Een gedeelde dagwinst dus voor beide Vauquelin-kiezers. Met hun vluchters doen ook Fokke Jan, Stefan en Martijn goede zaken, en daarnaast doet William het heel netjes omdat Carapaz en Ciccone goed in vorm blijken. Jolan heeft vandaag een iets mindere dag, met alleen wat sprokkelwerk van Gregoire en Van Gils om wat verschil te maken. Kan hij de leiding in het klassement dan behouden na zijn winst van gisteren?

Jazeker, hij houdt 4 puntjes over op William! Maarten verliest een plekje vandaag, en Aurel en Emma maken een flinke sprong voorwaarts naar de plaatsen 4 en 5. Emma deelt die 5e plaats overigens met onze debutant Stefan, die tot op heden prima mee kan komen. Ik heb zelf opnieuw de laagste score, wat een beetje gênant is; nog niet eerder in 17 jaar begon ik zo slecht aan de Tour de Friends… maar er kan nog van alles gebeuren met mijn meer op de sprints ingestelde teams. Morgen gaan we sprinten, dus pas op, ik kom eraan!

Ik ben verheugd om voor het eerst voor jullie een etappeverslag te kunnen posten op deze prachtige (al zeg ik het zelf) Tour de Friends-site! Voorheen was dat altijd een dagelijkse email, maar nu kan in principe iedereen lezen over de prestaties van onze favoriete wielrenners in de Tour de France, én van onszelf in de Tour de Friends. We begonnen vandaag met de hoogmis van het wielrennen in het Italiaanse Florence, of Firenze; zoals jullie ongetwijfeld meegekregen hebben voor het eerst een Tourstart in Italië. Eigenlijk is dat natuurlijk ook gek, want meestal kleurt het wielergekke land eerder roze in plaats van geel, als ieder jaar hier de Giro wordt verreden in de maand mei. Zo was dat ook dit jaar het geval, en het zal jullie niet ontgaan zijn: Tadej Pogacar heeft daar flink huisgehouden. Met 10 minuten voorsprong won hij de Giro, en daardoor staat hij nu als topfavoriet aan de start van de Tour. Maar de eerste etappe zou normaal gesproken nog geen prooi zijn voor hem of de andere klassementsmannen.

Voor wie dan wel? Niet alleen de startplaats was namelijk onorthodox, maar ook het parcours van de eerste etappe. Meestal beginnen we met een vlakke rit, al dan niet met een klein heuveltje aan de finish, of met een tijdrit. Ditmaal begonnen we met een serieuzere heuvelrit, waarbij juist het middenstuk de stevigste beklimmingen had. Normaal gesproken zijn dit soort ritten vaak voor de vluchters, maar de openingsrit is eigenlijk nóóit voor een vluchter, want iedereen is nog fit en fris en iedereen wil die eerste gele trui pakken. Twee zaken die elkaar tegenspreken, en dat was al vanaf het begin te zien in de koersontwikkeling.

Want de strijd om de vroege vlucht was een stuk interessanter dan wat we normaal zien. Meestal rijden een aantal wat minder bekende renners een paar uur enigszins tegen wil en dank voor het peloton uit. Nu zagen we een aantal serieuze vluchters in de aanval, met types als Mohoric (een unieke renner van Martijn), Dujardin (een unieke renner van Aurel) en de verrassend genoeg door niemand gekozen Izagirre. Over de diverse heuvels heen dunde die kopgroep langzaam uit, en een verrassende naam bleek het sterkst vooraan, de talentvolle Nederlander Frank van den Broek. Ondertussen was zijn ploeggenoot Bardet bezig om de oversteek te maken, zodat er een tandem van DSM-Firmenich vooraan te vinden was. Healy probeerde ook nog aan te sluiten, maar slaagde hier niet in.

Achteraan het peloton gebeurde er ook van alles. Cavendish loste als allereerste, ging over zijn nek, en leek al meteen in de openingsrit in de knoei te komen met zichzelf en de tijdslimiet. Uiteindelijk lijkt hij met veel pijn en moeite nog wel aan de streep te komen, al is hij nog onderweg als ik dit typ, maar hij verloor met Gazzoli al wel meteen een ploeggenoot. Er gaat iets niet lekker bij Astana. Ook bij DSM-Firmenich was het niet overal feest, want Jakobsen klom ook achteruit, iets wat we hem ook al wel vaker hebben zien doen. Het is te hopen dat hij nog voldoende kracht heeft om mee te kunnen sprinten de komende weken, vooral voor Stefan, Jesse en Diana, die hem in hun team hebben. Na de twee zwakste klimmers en hun ploeggenoten losten langzamerhand ook de andere sprinters, behalve de oersterke Pedersen, en ook een aantal wat minder in vorm zijnde klimmers, zoals Lenny Martinez, Gaudu, Lutsenko en Lazkano. Wie hoopte op een klassement van een van deze mannen komt bedrogen uit.

Van den Broek en Bardet reden inmiddels nog steeds met zijn tweeën vooruit, en het was erg spannend of ze het zouden halen tot de finish. Vooral Jolan, die Bardet als unieke renner heeft, zal dit enorm gehoopt hebben. De coupe lukte uiteindelijk verrassend goed, maar voor de Nederlandse fan zijn de druiven wel heel zuur, want held van de dag Frank van den Broek mag de ritzege niet in ontvangst nemen, die is voor Bardet. Een vreemde en pijnlijke beslissing van de ploeg, zo lijkt het. Niettemin 30 hele mooie punten voor Jolan dus. Daarachter werd de pelotonsprint om plek 3 gewonnen door Van Aert, die lijkt dus weer behoorlijk op niveau te zijn.

Het zal niemand verbazen dat de etappezege van Bardet ruimschoots voldoende is om Jolan de eerste etappezege te bezorgen deze Tour de Friends! Zoals hierboven te zien is houdt hij Maarten en William ruim achter zich. Laatstgenoemde twee scoren nog wel goed door ereplaatsen van punchers Van Gils en Bettiol, plus nog een handjevol andere renners, maar Jolan heeft die óók (bijna) allemaal en houdt dus gemakkelijk stand. Gefeliciteerd met de ritzege Jolan! Ikzelf sta helaas laatste voorlopig, en Emma voorlaatste, maar wij troosten ons hier thuis met de gedachte dat Parijs, pardon, Nice nog ver is. A demain!

Op dit gedeelte van de site komen tijdens de Tour de etappeverslagen te staan. Deze nemen de plaats in van de dagelijkse (of bijna-dagelijkse) emails die voorheen werden verstuurd.

Het is mogelijk om een bericht te posten onder elk etappeverslag. Op deze manier wordt interactie tussen deelnemers vergemakkelijkt, ook als je niet bijvoorbeeld samen in een appgroep zit.

Veel Tourplezier allemaal!