Welkom terug! Na een rustdag vrij laat in de Tour, met al bijna een halve grote ronde in de benen, gingen de renners vandaag weer van start voor etappe 11. Het was te merken dat ze even de benen omhoog hebben gehad gisteren, want ze gingen weer als beesten tekeer in de etappe van vandaag. Zoals wel vaker in heuvelachtige ritten was er een zeer heftige strijd om in de vlucht te geraken, waarbij er daarnaast ook in het peloton meer dan voldoende gebeurde. Zo wapperden er al vroeg een aantal sprinters af, zoals Merlier en Milan, zodat duidelijk werd dat die in ieder geval niet gingen winnen vandaag. Interessanter was dat er ook wat klassementsmannen in de knoei leken te komen. Mannen als Lipowitz, Roglic, Jorgenson, Johannessen, Gall en Carlos Rodriguez zaten allemaal op enig punt aan de verkeerde kant van de streep, maar uiteindelijk keerde de rust een klein beetje terug in het peloton.
Daarmee was de vlucht dan toch vertrokken – die je gezien het moment in de koers niet meer echt een ‘vroege’ vlucht mocht noemen. Het ging praktisch gezien om twee groepen; een groepje van vijf met daarbij weinig spannende namen voor de Tour de Friends, en een groepje daarachter van opnieuw vijf mannen, met daarbij wél spannende namen als Van der Poel, Van Aert en Laurance (voor Jolan). Ook Simmons zat er weer bij, maar irritant genoeg voor mij was hij weer niet sterk of aanvallend genoeg om een rood nummertje in de wacht te slepen. We gingen ons opmaken voor een geinig potje 5 tegen 5 – ooit een quiz gebaseerd op het Amerikaanse Family Feud, nu een etappe in de Tour.
Op het laatste klimmetje bleken vooraan Schmid en Abrahamsen de sterkste uit de eerste vluchtersgroep, en door flink aan te zetten hadden ze de tweede groep op een bijna onoverbrugbare achterstand gezet. Ik zeg met nadruk ‘bijna’, want één man dacht daar anders over, een herboren Mathieu van der Poel. Hij is natuurlijk niet de sterkste tacticus en koerst vooral met zijn hart, anders had hij wellicht iets eerder zijn overschot ingezet en had hij iets meer winstkans gehad. Zoals het nu was strandde hij helaas op plek 3, een seconde of vijf achter de twee koplopers. Jammer, maar de zege is alsnog een interessante, want Uno-X wint met Abrahamsen voor de eerste keer ooit een etappezege in de Tour! Het is het Noors-Deense vrijbuitersgilde gegund.
In het peloton waren ook nog wat speldenprikjes van Vauquelin en later van Vingegaard, en een onfortuinlijk valpartijtje van Pogacar, zo op het oog zonder al te veel erg. De meeste grote namen voor het klassement kwamen echter in de finale weer bij elkaar. De enige verschuiving in het klassement is dat Skjelmose er nog wat verder tussenuit viel, hij had opnieuw een slechte dag en kan een goed klassement waarschijnlijk uit zijn hoofd zetten nu. Niettemin kon er nog een heel behoorlijke groep sprinten om de elfde plek, en van die groep waren Groves en Dainese het sterkst. Voor het eerst vandaag in de punten hebben we Barré (unieke renner van Andreas) en Champoussin (unieke renner van Emma), al blijft het in beide gevallen bij wat sprokkelwerk. Wat voor consequenties heeft dat voor de daguitslag?
De overwinning van vandaag gaat met overmacht naar Jolan, hij heeft natuurlijk Laurance als unieke renner én daarnaast zowel Van Aert als Van der Poel, ook een combinatie waar lang niet iedereen dit jaar voor gegaan was. William komt nog het dichtst in de buurt dankzij wat sprokkelwerk van Gregoire, maar strandt op 16 punten achterstand. De scores zijn door de wat ongebruikelijke combinatie van een vluchtersgroep en een sprintje met een uitgedund peloton laag vandaag, en we hebben ook voor het eerst deze Tour twee deelnemers met een nulscore. Fokke Jan en Stefan scoren helaas vandaag geen punten.
Mede door de lage scores hebben we vandaag geen verschuivingen in het klassement, al kruipt Jolan door zijn dagwinst wel een stukje dichter naar het podium toe. Zou hij dit jaar een rol kunnen gaan spelen in de strijd om de podiumplekken? William is de afgelopen etappes ook wat weggeslopen van Andreas en mij en heeft de 5e plaats aardig stevig vast inmiddels. Verder zullen we moeten afwachten wat de dag van morgen brengt, want dan gaan we voor het eerst écht het hooggebergte in. Dat betekent meestal een strijd tussen de grote mannen om de etappewinst, en daardoor ook hogere en meer uit elkaar liggende scores in de Tour de Friends. Heel graag tot dan!