Pogacar mocht vandaag zijn vertrouwde gele trui weer aantrekken, de veelvraat, de Merckx van de 21e eeuw. Hij liet echter uit zijn mond optekenen dat hij die niet per se hoefde te verdedigen vandaag, en dat het wat hem betreft voor de vroege vlucht zou zijn. Nu is hij natuurlijk niet de enige in het peloton die daar iets over te zeggen heeft, en het was lange tijd onzeker of het zou kunnen om een kansrijke vroege vlucht te formeren. Nog tot over de helft van de etappe lukte het niemand om meer dan een minuut voor het peloton uit te rijden. Wél was het al heel snel duidelijk dat het geen sprint zou worden vandaag, want mannen als Merlier, Milan, Girmay en Groenewegen waren al vroeg gelost. Al was de finale sowieso te zwaar voor ze geweest natuurlijk.
Er reed uiteindelijk wel een groepje weg, met als belangrijkste namen voor ons pooltje Van der Poel, Healy en Dunbar. Een tijdje later sloot ook Simon Yates daar nog bij aan, en zelf was ik ook nog wel lichtjes enthousiast over de aanwezigheid van Quinn Simmons. Die heeft niemand in zijn of haar team, maar hij was wel mijn keuze voor het rode rugnummer. Helaas voor mij kreeg hij vandaag geen prijs van de strijdlust, zodat hij uiteindelijk geen impact heeft gehad op de Tour de Friends vandaag.
Het groepje kreeg heel langzaam maar zeker meer ruimte, en pas toen de finale naderde kon voorzichtig de conclusie getrokken worden dat het inderdaad voor dit groepje zou zijn. Dan kijken we wie er de meeste mannen voorin heeft, en dat is Diana, zij heeft als enige Van der Poel, Simon Yates én Dunbar. Het probleem voor haar is echter dat zij Healy dan weer net niet heeft, en laat dat nu net de sterkste man voorin zijn geweest vandaag.
Healy vertrok namelijk met 42 kilometer voor de boeg voor een lange solo. Zoals wel vaker het geval is, is een solo vanuit een vroege vlucht kansrijk, omdat de mannen daarachter dan snel de neiging hebben elkaar het licht uit de ogen te kijken. In dit geval was Healy echter ook domweg met afstand de sterkste, hij reed werkelijk minuten weg van de rest, en daardoor kon hij vrij eenvoudig de ritzege binnenhalen. Uitstekend nieuws voor Jolan, Fokke Jan en Maarten, de drie deelnemers die hem in hun team hadden.
Daarachter bleek Van der Poel helemaal niet zo’n sterke dag te hebben, want hij verloor in de finale veel tijd en moest ook normaal mindere renners als Barta en Tejada nu laten gaan. Het plannetje van Pogacar om zijn gele trui in bruikleen te geven faalde daardoor nog bijna, want de opstomende klassementsrenners maakten nog behoorlijk wat tijd goed in het slot, waardoor Van der Poel slechts één seconde overhield. In het pelotonnetje zagen we dezelfde namen vooraan als tot nu toe steeds het geval is deze Tour, met het verschil dat nu ook Gall en Buitrago voor het eerst wat puntjes opleveren.
Om de dagwinst was het vandaag heel spannend tussen Diana en Maarten, om de redenen die we hierboven al noemden. Diana had de meeste mannen in de vlucht, maar Maarten had dan weer de winnaar in de gelederen, en hij scoort ook goed bij de klassementsmannen met categorie 3-troeven Onley en Vauquelin in zijn team, die Diana mist. Diana sprokkelt echter nog net een paar puntjes met Mas en Roglic, en daarmee komt ze tot 95, net eentje meer dan de 94 van Maarten. Voor het eerst dit jaar gaat de dagzege naar iemand die niet de etappewinnaar in zijn of haar team heeft!
Diana springt met haar dagzege over Jesse heen en komt tot plek 9. Qua posities ben ik echter de winnaar van de dag, want dankzij de goede prestatie van Dunbar spring ik over William en Andreas naar plek 5. Sinds het bestaan van deze website heb ik zelf nog niet zo hoog gestaan volgens mij! Ook Emma wint vandaag een plekje dankzij de korte uitslag van Simon Yates, zij speelt de rode lantaarn kwijt aan Martijn, die niemand in de vlucht had en daardoor wederom een moeizame dag kende. De top-3 blijft ongewijzigd, al zorgt de goede score van Maarten en de wat mindere van Aurel er wel voor dat de top-3 angstvallig dicht bij elkaar kruipt; net als Van der Poel en Pogacar elkaar maar 1 tel ontlopen, ontlopen ook Aurel en Steven elkaar nu maar 1 punt…
Morgen hebben we alwéér zo’n pittige heuvelrit, het houdt maar niet op dit jaar. De Mur de Bretagne was voor Van der Poel al eens een plek waar hij kon juichen, al moet hij morgen wel beter in vorm zijn dan vandaag als hij dat kunststukje wil herhalen. Zal er morgen dan opnieuw een vroege vlucht op pad gaan voor de ritwinst, of is het nu dan toch weer voor de klassementsrenners (lees: Pogacar)? Dat zien we morgen, dus graag tot dan!