De Tour is nog maar vier dagen onderweg, maar zoals elk jaar is het nu al een slijtageslag aan het worden. Niet eens zozeer omdat het parcours nu zo zwaar is of omdat er zo hard gekoerst wordt – zeker gisteren fietsten ze niet bijster vlot – maar meer omdat het halve peloton al ergens in de bosjes heeft gelegen. Of gewoon op het asfalt natuurlijk.
De koers telde vandaag een aantal pittige heuvels in de finale, en in de aanloop naar het eerste heuveltje ging het alweer mis. Geen massale valpartij, maar wel een soort ‘wave’ die door het peloton trok en er een aantal onderuit kegelde. Cees Bol lag er onder andere bij, maar kon wel verder fietsen. De mensen die hem als rode lantaarn hebben in ons pooltje, maar liefst 7 van de 13 deelnemers, zullen hier enigszins met gemengde gevoelens naar gekeken hebben, want voor hen moet hij veel tijd verliezen maar natuurlijk nog wel de bergen over komen volgende week en de week erna. Er was ook nog een wat grotere val met nog ongeveer 25 kilometer te gaan, maar daarbij lagen verder geen mannen die direct invloed hebben op de Tour de Friends, al is het natuurlijk alsnog vervelend voor o.a. Cattaneo en Valentin Paret-Peintre.
In de kopgroep hadden ze hier geen last van. Vier mannen reden vooruit, en de interessantste naam daarbij was Lenny Martinez. De eerste drie dagen leek hij rond te fietsen als een dood vogeltje, maar blijkbaar heeft hij zitten sparen en richt hij zich puur op activiteit in de vlucht. De vlucht vandaag was niet bijster kansrijk, maar toch was dit interessant voor Andreas en Steven, die Martinez immers hadden ingevuld als rood rugnummer. Martinez bleef inderdaad over als laatste vluchter; de rit winnen was veel te hoog gegrepen, maar het rode rugnummertje was wel binnen, een mooie kans op 25 of zelfs 50 punten aan het einde van deze Tour voor Steven en Andreas.
Wat gebeurde er dan nog in de strijd om de ritwinst, waar nog veel meer punten te verzamelen zijn? Daar zagen we een beetje dezelfde namen als afgelopen zondag, op zich logisch. Almeida en Evenepoel kwamen wel beduidend sterker voor de dag – slecht nieuws voor Emma en Stefan – en ook Skjelmose eindigde in de top-10. Twee deelnemers presteerden iets heel bijzonders, want Maarten en Steven hebben allebei de volledige top-10 in hun team, ik herinner me niet dat dat ooit gebeurd is. Steven sprokkelde ook nog daarbuiten wat punten met Johannessen en Roglic, en komt daarmee tot 171 punten. Dat is niet alleen genoeg voor de dagwinst, maar ook de hoogste dagscore ooit in het huidige systeem, en de tweede dagscore ooit in de Tour de Friends-geschiedenis (in 2010 haalde mijn neef Martijn, een andere Martijn dan de huidige deelnemer, ooit 173 punten in de proloog). Het moet wel heel gek lopen wil Steven nog naast de bolletjestrui grijpen!
Steven is echter niet de enige die een lekkere score behaalt vandaag, want in de breedte wordt er zeer goed gescoord. Maarten behaalt een nog steeds bizarre 160 punten, en William (die alleen Jorgenson en Vauquelin bovenin mist) komt tot 144, allebei hoger dan de hoogste score van afgelopen jaar. Aurel komt tot 131 punten, nog steeds een uitstekende prestatie, en daarmee houdt hij nipt de leiderstrui vast, voor Steven en Maarten. Jesse is de verliezer van vandaag (al is 87 punten nog steeds een degelijke score); hij heeft 5 renners in de top-10, en zakt twee plaatsjes in het klassement naar plek 8.
De verschillen in het klassement zijn al behoorlijk groot, naar mijn idee groter dan gebruikelijk na 4 dagen Tour. De kans is niettemin groot dat er morgen weer wat verschuivingen gaan optreden, want er staat een tijdrit op het programma en die hadden we natuurlijk nog niet gehad. Wie komen er bovendrijven, en welke impact gaat dat hebben op het klassement? Dat zien we dan!