Kijk, dat is nou een etappeprofiel om je vingers bij af te likken. En dat zo vroeg in de Tour, atypisch. Vandaag stond de eerste serieuze bergrit op het programma, nadat we afgelopen weekend al enkele schermutselingen hadden gezien tussen de klassementsmannen (en zelfs gisteren eigenlijk nog een beetje, met Carapaz die op positionering de gele trui pakte). Eigenlijk is het geen seconde echt vlak geweest, vanaf de start was het pieken en dalen, van Italië naar Frankrijk. Nog vóór we van start gingen was er al wel weer een uitvaller te betreuren, namelijk Casper Pedersen, die gisteren hard onderuit ging en even groggy erbij zat. Het is niet de eerste uitvaller van de Tour, want dat was Gazzoli, maar wel de eerste met impact op ons pooltje. Stefan had namelijk de ‘verkeerde’ Pedersen in zijn team, en heeft nu nog 19 renners over.
In de rit zelf ontstond een omvangrijke kopgroep van 18, met daarin een heleboel interessante namen voor het pooltje. Onder meer Mathieu van der Poel, Gaudu, Williams, Cristian Rodriguez, Lazkano en Johannessen waren vooraan te vinden. Aanvankelijk zat ook Rui Costa bij die 18, maar die liet zich als eerste weer terugzakken naar het peloton, zodat er 17 overbleven. Dat was een teken aan de wand: Costa moest knechten voor kopman en gele trui Carapaz, oftewel, de klassementsrenners gingen de heren vooraan vandaag weinig ruimte gunnen. Inderdaad werd het nooit meer dan 3 minuten verschil. Lazkano hield het langst stand, maar tot verdriet van Andreas en mij werd hij ruimschoots voor de top van de Galibier bijgehaald.
Toen werd het echt oorlog. UAE-Emirates bewees dat ze met afstand het sterkste team zijn in deze Tour; onder afwisselend beulswerk van Ayuso en Almeida moest de ene na de andere kopman eraf. Carapaz verspeelde zijn gele trui, Bardet heroverde hem niet, Simon Yates herhaalt niet zijn mooie klassement van vorig jaar, Geraint Thomas is nu echt te oud, Jorgenson is niet zo sterk als zijn kopman. Heel veel van onze vragen worden vandaag beantwoord. De 8 beste klimmers net onder de top van de Galibier: Ayuso, Almeida, Pogacar, Vingegaard, Evenepoel, Roglic, Landa en Carlos Rodriguez. Vlak onder de top plaatste Pogacar zijn tweede splijtende demarrage van deze Tour, en in tegenstelling tot afgelopen zondag kon Vingegaard nu niet volgen.
In de afdaling naar de finish werd het nog wel even spannend. Vingegaard leek eerst tot op een paar seconden terug te komen op Pogacar, maar verloor daarna toch terrein op de Girowinnaar. Laatstgenoemde kon uiteindelijk relatief gemakkelijk de etappe op zijn naam zetten, maar voor de Tour de Friends maakt dat niet extreem veel uit, omdat we hem toch allemaal hebben. Welke namen daarachter maken wél wat meer uit, en wie profiteert daar het meeste van?
Dat leek lange tijd Andreas te zijn, die de nummers 1 t/m 6, 8 en 10 in zijn team heeft. Steven mist, ten opzichte van Andreas, Ayuso, maar sprokkelt nog wel een berg puntjes in de tweede helft van de top-20, dankzij Jorgenson, Bernal en Gee. Daarmee steekt Steven hem toch nog voorbij, een mooie prestatie. Omdat het bijna allemaal HC- en C1-renners zijn komen ze niet in de buurt van het puntenrecord voor een etappe, maar we zijn wel eindelijk in het domein van de solide 100+-scores beland, dat geldt tenminste ook voor Fokke Jan, Aurel, Emma en Maarten.
Jolan is de verliezer van de dag; na zijn uitstekende begin blijkt hij nu toch echt te veel klassementsmannen te missen, en daarmee verspeelt hij ook de leiderstrui. Hij zakt naar plek 6, maar omdat Steven 130 punten had vandaag tegenover de 133 punten van Jolan in etappe 1, behoudt hij wel de bolletjestrui. We hebben sowieso nu 3 verschillende truiendragers: Aurel voert na vandaag het algemeen klassement aan, en is dus weer terug op zijn vertrouwde positie van vorig jaar, terwijl Steven naar plek 3 stijgt en de groene trui overneemt (5e etappescore in etappe 3, beter dan Jolan of Jesse in niet-gewonnen etappes). Achteraan blijft het ook spannend; Raymond heeft een wat betere dag en probeert de aansluiting met de middenmoot te vinden, terwijl ik Jesse voorbij steek. Stefan zakt nog wat verder weg, maar houdt wel Diana achter zich.
De klassementsmannen zullen zich de komende dagen weer wat meer koest gaan houden, want we gaan op Franse bodem over op een tweeluik aan massasprints, als er geen hele gekke dingen gebeuren vanuit de vroege vlucht en/of waaierspektakel tenminste. Veel Tourplezier en tot morgen!