Na een enerverend openingsweekend hadden we vandaag een wat kalmere etappe. Het was de langste etappe van de Tour, een slordige 230 kilometer ver, naar het prachtige Turijn. Onderweg had werkelijk helemaal niemand zin om voor Jan met de korte achternaam in de vroege vlucht te gaan zitten, en dat is natuurlijk heel begrijpelijk. Abrahamsen en Kulset probeerden het heel even, maar zagen snel in dat het een stompzinnig idee was om dat met zijn tweeën te gaan proberen tegen een heel peloton dat graag eindelijk die eerste massasprint wil zien. En dus lieten ze zich weer uitzakken – of eigenlijk bleven ze gewoon plompverloren naast de weg staan tot het peloton weer aan kwam fietsen. Geen echte kopgroep dus vandaag, maar een heel langzaam crescendo op weg naar de massasprint.
Zoals wel vaker in de Tour was het een behoorlijk chaotische massasprint, met een paar valpartijtjes, ontsporende treintjes en verrassende namen op de voorposten. Philipsen, de gedoodverfde favoriet, was nergens te bekennen; vermoedelijk ergens opgehouden door een van de crashes of andere schermutselingen. Ook Kristoff werd wel naar voren gebracht door zijn knechten, maar was ineens spoorloos verdwenen na een valpartij aan de rechterkant van de weg. Wie wél vooraan zaten waren de mannen van Intermarché. Teunissen lanceerde Thijssen heel netjes, maar helaas eigenlijk te vroeg, zodat ze samen stilvielen toen het er écht om ging in de laatste paar honderd meter. Hun ploeggenoot Girmay timede het wél heel netjes, en maakte het verrassend af. De allereerste ritzege in de Tour voor Eritrea, toch wel heel bijzonder.
Aurel en Jesse zullen juichend voor de tv hebben gezeten, want zij scoren 40 heel verrassende punten met Girmay in deze etappe. Ze zullen juist afgelopen zaterdag op hem gerekend hebben, omdat hij eigenlijk normaal meer een puncher is dan een vlakke sprinter, maar juist in de vlakke massasprint slaat hij toe. De tweede plaats van Gaviria had al helemáál niemand verwacht, in die zin dat we hem met zijn allen geskipt hebben dit jaar. Pas daarna kwamen de verwachte namen: De Lie, Pedersen, Groenewegen.
De dagzege is vandaag voor niemand minder dan Jesse! Hij behaalde al driemaal de rode lantaarn in de Tour de Friends, maar heeft het dit jaar echt serieus aangepakt en laat zien dat hij niet van plan is een vierde rode lantaarn op zijn naam te schrijven. De eerste dagwinst is dus alvast binnen. Mijn sprintersteam, waarvoor ik gisteren al waarschuwde, eindigt op plaats twee vandaag; ik had stiekem nog iets meer gehoopt, maar toch biedt het een sprankje hoop. Aurel, Andreas en Steven scoren ook nog netjes, boven de 70 punten vandaag.
Jolan behoudt vandaag echter de leiding in het klassement! Hij vergroot zijn voorsprong op Maarten en William, die juist iets minder voor de dag komen in de sprint, maar ziet wel Aurel heel dicht naderen door Girmay. Jesse springt met zijn dagwinst van plek 13 naar plek 9. Stefan scoort vandaag niet veel punten, hij heeft vrij weinig sprinters en de sprinters die hij wél heeft, worden veelal net gehinderd door een valpartij. Daarmee zakt hij wat weg naar plek 11. Ikzelf schud na een wat betere dag de rode lantaarn van me af; 12e voorlopig. Onderaan zijn de verliezers vooralsnog Raymond en Diana, zij staan nu op de onderste twee plaatsen.
Morgen gaan we de eerste écht serieuze bergetappe krijgen, dus tijd voor de klassementsmannen. Hoe zullen we het er dan met zijn allen van afbrengen? We gaan het zien. Tot dan!