Soms kan de koers volgen heel frustrerend zijn. Niet alleen als je hopeloos achter de feiten aan kwakkelt bij de Tour de Friends, maar ook als je het pooltje even uit je hoofd zet en als neutrale kijker probeert van de koers te genieten. Vandaag was beslist zo’n dag. De etappe leidde vandaag naar Saint-Armand-Montrond, en kenners zullen dan onmiddellijk een lampje in hun hoofd aan voelen gaan: was dat niet die epische rit in 2013 waar Mollema 1,5 minuut pakte op Froome en 10 minuten op Valverde in een waar waaierspektakel? Jazeker! Hoewel Froome die Tour nog wel won werd het wel ineens weer een stukje spannender, en dat alleen al was reden genoeg om heel blij te worden van die ontwikkeling, zelfs zonder oranje bril. Ook vandaag werd er dan ook gehoopt dat ze de boel uiteen zouden slaan en er flinke tijdsverschillen zouden ontstaan.
Zo ver mocht het helaas niet komen. Het was eigenlijk een beetje als een stuk vuurwerk dat het niet bleek te doen. Je zag de lont branden en langzaam kleiner worden, wachtte op de explosie, maar er kwam niks. Zo fietsten de heren renners in volle vaart af op Issoudun, sloegen de bocht om richting de open velden, en toen gingen ze weer breeduit. De wind was net niet sterk genoeg, of net niet uit de juiste richting, of ze durfden gewoon niet volop oorlog te maken. Moeilijk te zeggen. In ieder geval, jammer dan, massasprintje.
Wie dat massasprintje overigens niet meer meemaakte was Aleksandr Vlasov. Goed, hij is geen sprinter, dus voor vandaag zouden we hem sowieso niet hebben opgeschreven. Niettemin is het noemenswaardig; hij ging hard onderuit in de Strade Bianche-rit van afgelopen zondag, finishte nog wel, maar besloot na de rustdag om niet meer op te stappen. Roglic moet het dus doen met een belangrijke knecht minder, en Fokke Jan, Martijn, Maarten en Diana moeten het doen met een man minder in hun pooltje. Voor Diana betekent dat overigens de eerste uitvaller; alleen Emma en Andreas hebben nog een compleet team van 20.
De etappe werd uiteindelijk gewonnen door Philipsen. Hij was vorig jaar constant en oppermachtig, maar moest dit jaar Girmay, Groenewegen en Cavendish al eens voor zich dulden. Nu pakt hij dan toch zijn eerste Touretappe van het jaar mee. Girmay wordt wel weer 2e, opnieuw een flinke sloot punten voor het goudhaantje van Aurel en Jesse, maar ook de 3e plaats van Ackermann (eveneens categorie 3) mag er zijn voor Martijn en mij.
Martijn pakt uiteindelijk de dagwinst vandaag! Weliswaar levert Ackermann 5 punten minder op dan Girmay, maar de 15 punten voor Bennett geven uiteindelijk de doorslag, zelfs al scoort Coquard ook meer dan De Lie. Jesse en ik stranden op de plekken 3 en 4 in de daguitslag.
In het klassement is nog wel iets interessants aan de hand. Aurel staat weliswaar voorlopig op eenzame hoogte, maar de nummers 2 en 3, Steven en Martijn, staan door de dagwinst van Martijn binnen 10 punten van elkaar; de nummers 4 en 5, ik en Emma, staan ook binnen 10 punten van elkaar; en de nummers 6 t/m 11 (!) staan met zijn allen binnen 10 punten van elkaar. Op diverse fronten dus een heel spannende strijd nu we bijna halverwege de Tour zijn. Morgen gaan we verder met een heuvelrit, dat zou zomaar eens een vluchtersgroep kunnen worden. Tot dan!